Przegląd nowości

Dziwny Baron

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 31, marzec 2015 19:54

Typy zbliżone do operetkowych udało się wykreować dwom panom: Marcinowi Ciechowiczowi (Hrabia Carnero) i Aleksandrowi Zuchowiczowi (Ottokar), ich głosy były słabo słyszalne, ale poprawnie, czyli lekko prowadzone. Jednak najwięcej zastrzeżeń można mieć do postaci tytułowej, Sandora Barinkaya, który w wykonaniu Tomasza Jedza był głosową i aktorską porażką. Tenor Barona atakował wyższe tony niepewnie, z wysiłkiem, jakby to było na granicy możliwości. Poruszał się dosyć niemrawo, raczej stał jak słup soli, w czym próbował go naśladować nieco lepszy głosowo Hrabia Homonay w wykonaniu Łukasza Motkowicza.

Przedstawienie miało dosyć intrygującą scenografię – także dzieło Tomasza Koniny. W pierwszym akcie i uwerturze, był to namiot cyrkowy, w którym dosyć udane role pantomimiczne zaprezentowali dwaj klauni Tomasz Maziarz i Tomasz Lewandowski. A ponieważ namiot ustawiono na scenie obrotowej, więc mogliśmy oglądać akcję zarówno od środka jak i od zaplecza. Pomysłowo rozwiązano też drugi akt w zamku Barinkaya. Po odnalezieniu skarbu ukrytego w wersalce przez dziurawy dach zaczęły się sypać banknoty i była to najweselsza scena wieczoru. Akt trzeci w wiedeńskim kabarecie był jak z innego spektaklu. Paniom dano przedziwne fryzury, ale zabrano pomyślne zakończenie, czyli happy end. W tym przypadku Baron cygański nawiązał do innego klasycznego dzieła operetkowego: Krainy uśmiechu Lehara, które też kończy się smutno. Całość przedstawienia zamknęła wizja cyrku po wojnie, przedstawionej podczas tańczenia walca. W sumie nowe przedstawienie Teatru Wielkiego w Łodzi bardziej nadaje się do dyskusji w gronie krytyków niż jako rozrywkowy spektakl dla masowej publiczności.

                                                                         Joanna Tumiłowicz

• « poprz.
• nast. »