GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościSzczęśliwy powrót Henri Sauguet na francuskie sceny operowe
Strona 5 z 6
Jeśli chodzi o jej libretto, to oczywiście sztuka Musseta została tutaj zręcznie dostosowana do potrzeb teatru muzycznego, a opowiadana nam historia przedstawia się następująco: Coelio jest śmiertelnie zakochany w Mariannie, młodziutkiej żonie starego Claudio, sędziego z Neapolu. Owa Marianna lekceważy jednak tę miłość, toteż wrażliwy i nieśmiały Coelio prosi swego przyjaciela Oktawia, kobieciarza o szlachetnym sercu, o wstawienie się za nim u młodej kobiety, która cały czas pozostaje nieugięta.
Kiedy jednak kapryśna Marianna, dotknięta niesprawiedliwymi oskarżeniami zazdrosnego męża i poruszona pełnym emocji wstawiennictwem Oktawia, zgadza się na randkę z tym... ostatnim (!), ten zachowująco się honorowo podrywacz wysyła na nią swego przyjaciela, który wpada w zastawioną przez rozsierdzonego męża zasadzkę i ginie z ręki wynajętego zbira. Reżyser Oriol Tomas bezbłędnie wyczuwa charakter opery Saugueta, zawierającej – pomimo tragicznego finału – wiele akcentów satyryczno-komicznych. Nie zapomina on jednak, iż mamy tu też do czynienia z dramatem niespełnionej miłości, doprowadzającym do smutku, nostalgii i śmierci, czyli uniwersalnych zjawisk o intensywnie romantycznym zabarwieniu. Opracowana przezeń wizja plastyczna przenosi akcję do lat pięćdziesiątych minionego wieku, czyli czasu powstania tej opery. Przywoływane lata kojarzą się także ze złotym okresem włoskiego kina, co znajduje swoje odwierciedlenie w estetyce dekoracji i kostiumów. Cała przestrzeń sceniczna wypełniona jest makietą sklepienia neapolitańskiej Galleria Umberto I, która odgrywa tutaj podwójną rolę. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |