Przegląd nowości

„Sacrum non profanum” w stronę Kilara

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 22, sierpień 2014 10:58

Konstanty Andrzej Kulka wykonał Poloneza, Rondo, Fantazję i Wariacje z dużą swobodą, graniczącą czasami z niedbałością, co daje pojęcie o skali trudności, na jakie musi być przygotowany wykonawca. „Senior” Kulka wystąpił też z córką Gabą akompaniując młodej artystce śpiewającej i przygrywającej na fortepianie. Program przedstawiony przez „Juniorkę” mógł się podobać, ale wiele osób było nieco rozczarowanych. Większość piosenek wykonywana była do tekstów angielskich, z reguły dosyć banalnych i niedbale podawanych. Artystka ujmowała jednak swoją bezpośredniością, uśmiechem i... charakterystycznym także dla „Seniora” odruchem – odrzuceniem głowy i spojrzeniem w Niebo.

Na plus jej trzeba policzyć to, że w swym programie uwzględniła parafrazę jazzową walca z muzyki do filmu Portret damy, który skomponował oczywiście patron Festiwalu Wojciech Kilar. Występujący w tym koncercie także znakomity organista i improwizator Andrzej Mielewczyk zaprezentował z kolei własną bardzo oryginalną wersję słynnego Poloneza z filmu, który zna każdy polski maturzysta. Ostatni wieczór w Trzęsaczu należał do dwóch zespołów, znakomitego niemieckiego kwartetu saksofonowego, Rascher Saxophon Quartett, który wypełnił nawę kościółka brzmieniem miejscami wydawało się zbyt ostrym czy intensywnym, choć przecież pięknie ukształtowanym. Czyżby cztery saksofony mogły pokonać brzmienie organów, które jednak w tym dniu milczały? Na szczególną uwagę zasługiwały dwa Preludia i Fugi J. S. Bacha w transkrypcji na ten oryginalny zespół. Drugą część wieczoru wypełnił wokalny sekstet męski z Poznania Affabre Concinui, idealnie zestrojony intonacyjnie, choć można mieć zastrzeżenia co do estetyki prowadzenia głosów wysokich, zwłaszcza kontratenorów wykonujących partie sopranowe. Wyraźne spłaszczenie tych głosów sprawiało, że całe brzmienie zespołu robiło się z lekka infantylne.

• « poprz.
• nast. »