Przegląd nowości

Czar operowej cyganerii, albo Boski Grigolo?

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 11, kwiecień 2014 00:38

Nieodmiennie największe wrażenie wywiera na mnie trzeci obraz, rozgrywający się na paryskich rogatkach. Zgodnie z włoskim określeniem opery jako melodramatu, w największym stopniu oparty jest on na wywoływaniu wzruszeń, czego przejawem jest chociażby szarpiąca za serce melodyka akompaniamentu w arioso Rudolfa Marcello, finalmente!.

A w ujęciu Zeffirellego odznacza się on na dodatek największą dozą malowniczości, uzyskanej za sprawą zalegającego scenę śniegu, wirujących w powietrzu jego płatków, wreszcie sylwetek nagich drzew, przydających scenerii fatalistycznego piętna, zapowiadającego nieuchronność nieszczęśliwego zakończenia, a więc rozstania Rudolfa z Mimi i jej śmierci, dla których dramatu przeciwwagę stanowi humorystyczna niezgodność charakterów drugiej pary - Marcella i Musette, splatając się w mistrzowskim kwartecie Addio dolce svegliare alla mattina!

A według Henri Murgera, autora literackiego pierwowzoru libretta opery, na pozór beztroskie życie cyganerii stanowi w rzeczywistości „przedsionek do Akademii, szpitala lub dołu samobójców”.

                                                                               Leszek Czapliński

• « poprz.
• nast. »