Przegląd nowości

Wagnerowscy bohaterowie /2/

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 04, czerwiec 2020 07:02

Oczywiście i w tym wspaniałym dziele znajdujemy narrację wykorzystującą gęstą sieć muzycznych motywów przewodnich w czym Wagner był niedościgłym mistrzem. Jak w poprzednich dziełach dobór tonacji określa poszczególne stany emocjonalne bohaterów i sytuacji. Właśnie ta wypracowywana przez wiele lat technika tutaj osiąga najwyższą z możliwych funkcjonalność i komunikatywność. Wyraziste motywy przewodnie nie pozwalają zaginąć w ogarniającym nas potoku dźwięku, pozostając zarazem prostym, ale skutecznym elementem porządkującym muzyczną materię tego wspaniałego misterium. Bogactwo muzycznych motywów (Parsifala, Kundry, Graala, cierpienia, włóczni, wiary) i ich znaczenia wzmacniają się nawzajem, ulegając przy tym wielu transformacjom i przeróżnym konfiguracjom.

Wagner przed śmiercią zastrzegł, że Parsifal przez 30 lat od jego śmierci może być wystawiany wyłącznie na scenie jego teatru w Bayreuth. Mistrz traktował to wielkie misterium jako swój artystyczny testament, wręcz pożegnanie ze światem. Pragnie za jego pomocą pogodzić się z sobą samym, Bogiem i ludźmi. To pewnie dlatego zaopatrzył jego partyturę w precyzyjne wskazówki odnośnie reżyserii i scenicznej topografii. Pisał je z myślą o scenie swojego festiwalowego teatru, gdzie jego zdaniem były najlepsze warunki i klimat by widz mógł w pełni docenić wartość tego niezwykłego dzieła. Z tym wszystkim jeszcze dzisiaj należy się zgodzić! Obejrzenie Parsifala w Bayreuth to wrażenia nie dające się porównać z tymi jakie wynosimy po obejrzeniu go na innej scenie. A jednak kilkanaście razy ominięto ten zakaz. Najszybciej nielegalnie sięgnęła po Parsifala nowojorska MET gdzie miał swoją premierę 24 grudnia 1903 roku, dyrygował Alfred Hertz, pierwszym amerykańskim Parsifalem był Alois Burgstaller po nim przejął rolę Andreas Dippel.

• « poprz.
• nast. »