Przegląd nowości

Wagnerowscy bohaterowie /1/

Szczegóły

Opublikowano: środa, 03, czerwiec 2020 06:50

Występy w Berlinie, Londynie, Madrycie w 1996 roku przynoszą artyście kolejne entuzjastyczne recenzje: Było to przedstawienie pełne napięcia, emocji i życia, prawdziwa uczta dla uszu. – tak pisano w Madrycie; Głos Dominga o fenomenalnej sile emisji, cudownie liryczny, łączył lekko śpiewane pianissima z promiennymi, branymi bez wysiłku górnymi dźwiękami. Rozkosz! – to opinia recenzenta Berliner Zeitung. W 1998 roku pojawia się w Bayerische Staatsoper w Monachium. W 2000 roku jako Zygmund występuje na Festiwalu w Bayreuth w nowej inscenizacji Jürgena Flimma. Czy jest jakiś inny tenor, który skończywszy sześćdziesiątkę zdecydowałby się na debiut w tym legendarnym miejscu w tej trudnej roli?. Odpowiedź na to pytanie pokazuje wielkość Placido Domingo, zapewne największego tenora stulecia, z którym żaden ze współczesnych nie może się równać.

Muzyka Richarda Wagnera nie jest jego domeną, a jednak podjął kolejne ryzyko artystyczne. Wagnerowskie role wymagają od tenora śpiewania w tzw. wysokiej średnicy, co zawsze było mocną stroną Hiszpana. Ale ważniejsze jest to, że jego głos ma blask, świeżość i dźwięczność, jakby upływający czas nie odgrywał żadnej roli... Wizualnie i aktorsko to wprost wymarzony i nieustraszony Zygmund, który ginie nie z powodu własnej słabości, lecz z woli bogów”. – napisał po tym występie Jacek Marczyński w „Rzeczpospolitej”. Domingo wnosi cenną włoską jakość do wagnerowskiego stylu – giętkość głosu i liryzm, przekształcający bohatera w postać obdarzoną emocjonalną głębią - napisano po występie w nowojorskiej MET. W maju 2001 podziwiano go jako Zygmunda w St. Petersburgu pod batutą V. Giergieva, oraz w wiedeńskiej Staatsoper, do której wrócił jeszcze w listopadzie tego samego roku. W marcu 2003 ponownie występuje w Madrycie tym razem pod dyrekcją Petera Schneidera.

Zygmund nie jest oczywiście jedyną wagnerowska partią Dominga. Śpiewał przecież wielokrotnie na prestiżowych scenach tytułowego Lohengrina i Parsifala i to znacznie wcześniej niż podjął decyzję o zmierzeniu się z rolą Zygmunda.

                                                                           Adam Czopek

• « poprz.
• nast. »