Przegląd nowości

„Kawaler z różą” Straussa w Opéra du Rhin w Strasburgu

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 26, czerwiec 2012 22:17

Michaela Selinger jako Oktawian porywa swą promieniującą młodzieńczością, miłosnym zapałem i pewnością w prowadzeniu ciekawie brzmiącego mezzosopranu. Podoba się też austriacka sopranistka Daniela Fally, w której interpretacji Zofia nie jest już głupiutkim i naiwnym podlotkiem, lecz dążącą do jasno wyznaczonego celu młodą kobietą. Podobnie zresztą jak baron Ochs w wydaniu Wolfganga Bankla zyskuje bardzo ludzki wymiar pokazując raz jeszcze, że pod mylącymi pozorami kryje się zupełnie inna, często bardziej złożona rzeczywistość. Poza nimi na uwagę zasługują też Verner Van Mechelen (Faninal), Sophie Angebault (Marianna), Hilke Anderson (Annina), Enrico Casari (Valzacchi) oraz świetnie przygotowany przez Michela Capperona chór i prowadzony przez Philippe’a Utarda zespół dziecięcy.

Realizacja partytury Straussa nie należy do łatwych zadań, chociażby ze względu na stale podlegające zmianom tempo, trudności w utrzymaniu równowagi pomiędzy zwiewnym i lekkim charakterem dzieła i jego poważniejszą treścią. Trzeba też posiadać wyczucie stylu parlando (odmiennego od recytatywu) i umiejętność wydobycia całej zawiłości polifonicznej, w której spośród stale się przeplatających głosów należy przejrzyście wyodrębniać główną melodię. Mając na względzie te wszystkie imperatywy interpretacja Marko Letonja zasługuje na szczere wyrazy uznania. Ten były student Otmara Suitnera w Konserwatorium Wiedeńskim bezbłędnie wyczuwa specyficzny styl dzieła, fantastycznie prowadzi wszelkie wywodzące się od wiedeńskiego walca fragmenty - pamiętając, że walc pełni u Straussa również i dramaturgiczną funkcję - a jego sposób prowadzenia Orchestre Philharmonique de Strasbourg cechuje niebywała plastyczność, szeroki oddech i rozmach, przy jednoczesnym uwypuklaniu intrygujących tematów, motywów i mieniących się wieloma odcieniami subtelności instrumentacyjno-fakturalnych.
                                                                                                       Leszek Bernat

• « poprz.
• nast. »