Przegląd nowości

Francja: XXI Festiwal "Sinfonia en Périgord"

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 05, wrzesień 2011 02:00

Otóż Bernfeld i Fentross wyobrazili sobie prawdopodobne spotkanie pomiędzy bohaterem słynnego filmu "Wszystkie poranki świata" francuskiego reżysera Alaina Corneau z tajemniczym Monsieur Dubuisson, autorem setek utworów na violę da gamba. Pozwalając nam delektować się na przemian kompozycjami tych dwóch twórców - spontanicznymi, bezpośrednimi i przypominającymi czasy Ludwika XIII archaizującymi harmoniami utworami Dubuissona oraz  błyszczącymi śmiałością inwencji pozycjami Marina - koncert przywoływał wyimaginowaną historię ich przyjaźni, a także wspólnotę łączącej ich inspiracji. Stało się to dla nas dobrą okazją do uświadomienia sobie w jak dużym stopniu ci obaj muzycy wpłynęli na zmianę pejzażu dźwiękowego siedemnastowiecznej Francji.

Wreszcie na zakończenie nie sposób jeszcze nie wspomnieć o poetycko-mistycznym spotkaniu, podczas którego wirtuozowskie utwory z Włoch końca XVI i początku XVII wieku zabrzmiały wspólnie z klasycznym śpiewem perskim, ukazując ich emocjonalne i ekspresyjne pokrewieństwo. Te pierwsze (Palestrina, Caccini, Galilei, de Rore) były interpretowane przez dobrze miłośnikom muzyki barokowej znany zespół Doulce Mémoire (świetny baryton Marca Mauillona!) pod dyrekcją Denisa Raisin Dadre'a, zaś śpiewem perskim oczarował nas porażający siłą i sprawnością wokalną, koncentracją dźwięku i zwłaszcza egzotyczną barwą Taghi Abhbari, artysta, którego trzeba koniecznie posłuchać w szykowanym na listopad w Paryżu koncercie skonstruowanym w oparciu o Pieśni muezina szalonego i Pieśni miłosne Hafiza Karola Szymanowskiego.

Jak widać Festiwal Sinfonia en Périgord zaskakuje intrygującymi pomysłami artystycznymi oraz umiejętnością ich atrakcyjnego realizowania. Wszakże to święto muzyki barokowej przyciąga również ciepłą i serdeczną atmosferą, daleką od sztywnych i sformalizowanych zwyczajów niektórych, organizowanych tylko dla "wybrańców", manifestacji muzycznych. Tutaj każdy może się poczuć u siebie, niezależnie od stopnia muzycznego wtajemniczenia, a dyrektor Théodorides z wyraźną radością pełni rolę gościnnego gospodarza chociażby w ten sposób, że przed każdym koncertem wita krótkim i spontanicznym wystąpieniem - nie mającym niczego wspólnego z praktykowanymi w różnych miejscach muzykologicznymi popisami - festiwalowych słuchaczy, a po jego zakończeniu chętnie ucina sobie z nimi swobodną pogawędkę. Tym samym tworzy się atmosfera zaufania i sympatii, zawiązują się nowe przyjaźnie, dochodzi do szczerej wymiany poglądów i opinii, a to przecież także powinno byc celem i warunkiem powodzenia każdego przedsięwzięcia artystycznego.

                                                                       Leszek Bernat

David Théodorides - wywiad

• « poprz.
• nast. »