Przegląd nowości

Francja: XXI Festiwal "Sinfonia en Périgord"

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 05, wrzesień 2011 02:00

Nie zawiodł też bardzo tutaj oczekiwany Esemble Pygmalion, który w usytuowanym w centrum Périgueux Kościele Saint Etienne de la Cité zaprezentował pod dyrekcją Raphaëla Pichona - i z udziałem wyśmienitych solistów (Sabine Devieilhe - sopran, Carlos Mena - alt, Emiliano Gonzales Toro - tenor, Peter Harvey - bas)  - Köthener Trauermusik BMV 244a Jana Sebastiana Bacha, czyli napisaną z okazji śmierci Księcia de Cöthen kantatę żałobną, której muzyka wprawdzie zaginęła, ale którą badacze twórczości Kantora z Lipska próbowali odtworzyć, wychodząc z założenia, iż mamy tu do czynienia z rodzajem parodii dwóch bachowskich dzieł: Trauer-Ode BMV 198 i Pasji według św. Mateusza BMV 244b.

Ta ostatnia zabrzmiała na festiwalu w tym samym kościele dzięki Ensemble Akadêmia i stojącej na jego czele Françoise Lasserre, dyrygentki nie tylko rozmiłowanej w tego typu repertuarze, ale także niezwykle kompetentnej i potrafiącej przygotować interpretacje zdolne przykuć uwagę słuchaczy. Również i tym razem Lasserre poprowadziła bachowskie arcydzieło z poruszającą prostotą i głębią wyrazu, z dużą ekspresją i dramatycznym nerwem, po mistrzowsku wydobywając całe bogactwo, wielkość i złożoność myśli muzycznych, inwencji melodycznej i logiki konstrukcji.

I może tylko szkoda, że jej głęboko intelektualna i retoryczna wizja, budowana w niełatwych warunkach akustycznych Kościoła Saint Etienne de la Cité, nie do końca była w stanie wywołać u słuchaczy głód wieczności czy tęsknotę do tego co niezniszczalne i nieśmiertelne, znajdujące się ponad czasem i przestrzenią. Przyczyną owego poczucia niedosytu mógł też być niezbyt wyrównany poziom obsady solistów, wśród których jedynie fantastycznie śpiewający partię Ewangelisty Markus Brutscher, nadający odpowiedni sens i wokalne zabarwienie niemalże każdemu ze słów podawanego tekstu, wzniósł się naprawdę na wyżyny interpretacyjne dostarczając odbiorcom niezapomnianych przeżyć.

Potęgą ekspresji i czystymi przejawami duchowości porwał festiwalowych gości dyrygent Hervé Niquet i prowadzony przezeń zespół Le Concert Spirituel, który zaprezentował się w dziełach Alessandro Striggio (Missa sopra Ecco si beato giorno na czterdzieści głosów i motet Ecce beatam lucem na pięć chórów) oraz kompozycjach Francesco Cortecci, Claudio Monteverdiego i Orazio Benevoliego (Laetatus sum, Miserere, Magnificat). Szczególną sensację wzbudziła odnaleziona w 1978 roku przez śpiewaka Dominique'a Visse'a w paryskiej Biblioteque nationale, a skomponowana w roku 1561, msza Alessandro Striggio (1537 - 1592), napisana z okazji ceremonii ślubnej księcia Mantui Guglielmo I Gonzagi. Chodzi tutaj o twórcę dzisiaj już szerszej publiczności raczej nieznanego, a niegdyś cieszącego się europejską sławą kompozytora oraz instrumentalisty-wirtuoza, który działał przede wszystkim na dworze Cosimo I de Medici, a później jego starszego syna Francesco I de Medici.