Rozpoczęcie sezonu i nieprzyjemna sprawa

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 04, październik 2021 07:22

Pietras Sławomir

Za moich czasów załatwiało się to krótko. Graliśmy najpierw Halkę zgodnie z wieloletnią, narodową tradycją, a później wszystko co było w repertuarze, codziennie od wtorku do niedzieli. Teraz te celebracje są bardziej skomplikowane, spektakli jest o wiele mniej, a coraz powszechniejsze koprodukcje powodują, że zanim tytuł osiądzie na scenie, już przechodzi do teatru skąd przyszedł, często za granicę i nie zawsze wraca z powrotem. 

Kiedy opuszczałem poznański Teatr Wielki przed 12. laty pozostawiłem w bieżącym repertuarze 43 tytuły operowe i 11 baletowych. A teraz… ? Odkładając do innej okazji analizę przyczyn ubóstwa repertuaru polskich scen operowych i coraz mniejszej ilości granych spektakli, postanowiłem wziąć udział w inauguracji jubileuszowego sezonu artystycznego Filharmonii Narodowej w Warszawie (powstałej przed 120. laty ). Z Lacrimosą Pendereckiego (wspaniały chór kierowany przez Bartosza Michałowskiego), Koncertem fortepianowym b-moll Czajkowskiego (w znakomitym wykonaniu Krzysztofa Jabłońskiego) i IV Symfonii Mahlera (z rewelacyjną Olgą Pasiecznik w partii sopranowej). Dyrygował Andrzej Borejko, który niedawno dołączył do grona znakomitości, kierujących od przeszło 100. lat tą wspaniałą muzyczną instytucją. Wrażenia z tego koncertu potwierdzają, że dokonano szczęśliwego, mądrego i optymalnego wyboru na jakże prestiżowe, ale zarazem trudne i odpowiedzialne stanowisko.

Tego samego dnia w porze obiadowej zdążyłem – zresztą po raz pierwszy – odwiedzić Dom Muzyka Seniora, wybudowany przed 9. laty w Kątach koło Góry Kalwarii w powiecie piaseczyńskim przez Zofię Witową, która do dziś jest prezesem założonej wtedy Fundacji. 

Od niepamiętnych lat wychowywano mnie w tradycji, funkcjonowaniu i środowisku Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie. Przez ostatnie lata byłem nawet prezesem Fundacji im. Gustawa Holoubka, opiekującej się tym Domem. Ale po zakończeniu kadencji w ZASP-ie jej niezapomnianego prezesa Olgierda Łukaszewicza nie pozostało mi nic innego, jak zrezygnować z tego wszystkiego, wobec coraz bardziej panoszących się w tej organizacji ludzi niewielkich, niewiele znaczących, niewiele mogących i niestety nie bardzo uczciwych.

Zła sytuacja w Związku Artystów Scen Polskich ma negatywny wpływ na sytuację Domu Artystów – Weteranów. Toteż to, co zobaczyłem w otoczonym pięknymi lasami Domu Muzyka Seniora nieopodal Góry Kalwarii wlało we mnie nadzieję, wiarę i optymizm.

• « poprz.
• nast. »