Kim był Patrick Dupond...

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 29, marzec 2021 06:42

Pietras Sławomir

Drugą kobietą mającą wpływ na jego dalszy życiorys i pracę zawodową była Leila Da Rocha, najpierw muskularna koszykarka, a następnie solistka sakralnych tańców orientalnych. Publiczne wypowiedzi Patrica na ten temat wywołały wiele kontrowersji, które podobałyby się niektórym dzisiejszym politykom: „Leila pozwoliła mi odkryć miłość! … stosunki homoseksualne były błędem, parodią miłości … homoseksualizm jest wyborem” itp.

W roku 1997 otrzymał Legię Honorową, w roku 2000 opublikował biografię pt. „Etoile”, a w 2017 wspólnie z Leilą Da Rocha zainaugurował Międzynarodową Szkołę Baletową w Bordeaux. W młodości często przychodził na lekcje tańca do paryskiej szkoły Andrzeja Glegolskiego. Kiedy już kierował zespołami baletowymi, zapraszał naszego rozchwytywanego pedagoga do prowadzenia kursów mistrzowskich dla wybijających się solistów. Dzięki temu na pogrzebie Lifara mogłem obserwować Patrica Dupont, wówczas w szczytowym okresie kariery, popularności i sławy, będącego za pan brat z Glegolskim i Wilkiem, z czego jako Polak byłem dumny.

Ten rdzennie francuski (a nawet paryski) najwybitniejszy gwiazdor baletowy naszych czasów zmarł 5 marca 2021 roku po wieloletniej, jak pisano w nekrologach „wyniszczającej chorobie”. Był to po prostu AIDS. Cały baletowy świat okrył się żałobą. Dupont odszedł stanowczo za wcześnie. Cała Francja ze łzami żegnała go 11 marca. W kościele Saint Roch, zwanym paryską kaplicą artystów były tłumy. Na razie nie wiadomo, gdzie został pochowany.

Dlaczego o tym wszystkim piszę? Bo zazdroszczę Francuzom uwielbienia dla swoich artystów. W ostatnich latach odeszli od nas na zawsze wspaniali, młodzi jeszcze polscy soliści baletu: Ewa Głowacka, Ireneusz Wiśniewski, Bogdan Cholewa, Henryk Minkiewicz, Zdzisław Ćwioro, Franciszek Knapik, Łukasz Gruziel… Nie wspomniał o tym pies z kulawą nogą. A tylko w garderobach i na lekcjach w szkołach baletowych opowiadają, że jak nie ma wojny światowej, albo czołg nie wjedzie w pochód 1 – majowy, to tancerki płci obojga żyją wiecznie.

Zamiast gadać takie głupstwa, nauczmy się wspominać, opłakiwać i tęsknić za naszymi wybrańcami!

                                                                           Sławomir Pietras

• « poprz.
• nast. »