Polskie konotacje Diagilewa

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 17, sierpień 2015 08:03

Pietras Sławomir

Na str. 188 autor twierdzi, że podczas paryskiego sezonu w 1909 r. „…Niżyński nigdy dotychczas nie tańczył głównej roli w Giselle”. Otóż tańczył! Było to w Petersburgu i to przed carową, która przybyła tego dnia do Teatru Maryjskiego z córkami. Ponoć Diagilew poradził Niżyńskiemu, aby ten nie wkładał obowiązkowych obszernych szarawarów deformujących sylwetkę, zwłaszcza w okolicach poniżej pleców. Młody artysta posłuchał, a publiczność zobaczywszy Alberta bez szarawarów była przekonana, że jest goły. Carowa szalem zakryła oczy córkom, a dyrektor Teatru Maryjskiego natychmiast zdymisjonował Niżyńskiego.

Na kartach tej biografii wśród setek nazwisk, zdarzeń, dotychczas skrywanych tajemnic i faktów przewija się często nazwisko Trubiecki. Występuje ono w postaci kolejno artysty, potem sekretarza oraz bliskiego współpracownika w sferze impresaryjnej, organizacyjnej i finansowej, a nawet nazywany jest kolegą Diagilewa. Otóż podejrzewam, że anglojęzycznemu autorowi uszło uwadze prawidłowe brzmienie nazwiska tej ważnej w historii Baletów Rosyjskich polskiej postaci.

Przed laty w Skolimowie często spotykałem elegancką starszą panią. Podążała zwykle na przystanek autobusowy w kierunku Warszawy. Kierownictwo Domu Aktora informowało, że ze względu na jej wiek i kłopoty z pamięcią było to niewskazane. Nazywała się Zofia Pflanz-Drubecka. Przed wojna tańczyła w zespole Diagilewa. Tam poślubiła Gabriela Drubeckiego, który po powrocie z powodzeniem działał w warszawskiej bankowości. Sędziwa artystka tracąc pamięć sądziła, że on ciągle pracuje w swym banku i trzeba go odwiedzić. Żyjąc przeszłością, miała ciągle nadzieję ujrzenia męża, bankiera z epoki Diagilewa. Pewnie to jego – Gabriela Drubeckiego – wymienia często Richard Buckle w swej nieocenionej, diagilewowskiej monografii.

Tych polskich konotacji jest w niej niewiele, ale rozwinięte i skomentowane pozwoliłyby zrozumieć wiele procesów twórczych zachodzących pod wpływem epoki Diagilewa w polskiej sztuce baletowej.

                                                                                Sławomir Pietras

• « poprz.
• nast. »