Kochany Józku …

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 24, sierpień 2015 13:30

Pietras Sławomir

W tych kwestiach od dawna stoimy po tej samej stronie barykady. Ty – trzymając w ręku krytyczne pióro, a w głowie kanony najlepszej tradycji, ja – projektując i realizując sezony operowe, w oparciu o propozycje repertuarowe uwzględniające potrzeby widzów, rozwój artystów i cały dalszy ciąg kryteriów, zapewniających operze sens istnienia i wysokie miejsce we współczesnej kulturze.

W tych trudnych dla sztuki lirycznej czasach ciągle brakuje piór, otwartych  głów i serc, kompetencji, ale również inicjatyw wydawniczych i miejsca w mediach dla problematyki naszej sztuki. Twój ponad czasowy tom „Mistrzowie sceny operowej”, kolejne wydania najlepszego polskiego przewodnika operowego, oraz bogata publicystyka i działalność recenzencka, to już klasyka gatunku.

Wśród młodszych generacji operowych ludzi pióra nie do przecenienia w skali światowej jest wyczyn Piotra Kamińskiego „Tysiąc i jedna opera”. Jeśli chodzi o przeszłość polskiej sztuki operowej, to jedynie zwraca uwagę twórczość Wacława Panka, Małgorzaty Komorowskiej i Adama Czopka. Ale to o wiele za mało. Józefie, Ty już jesteś klasykiem. Nie powinienem Cię wymieniać w jednym ciągu z tamtymi. Zapewniam, że przeczytałem niemal wszystko, o czym od lat piszesz w „Ruchu Muzycznym”, „Trybunie i wydaniach książkowych”.

Osobnym sentymentem jest – o czym wiesz – nasza wspólna tradycja rodzinna. Mianowicie stryj mojej Matki płk. Tomasz Babczyński służył przed wojną pod komendą Twego Ojca w 12 Pułku Ułanów Podolskich. Moja bydgoska ciotka Anna z Babczyńskich Suwińska do dziś wspomina, jak przed wojną w Krzemieńcu z zauroczeniem słuchała gry na fortepianie kilka lat starszego Józia, młodzieńca przystojnego, utalentowanego, ale nie zwracającego uwagi na siedzącą pod fortepianem smarkulę. A szkoda, bo bylibyśmy powinowatymi, nie tylko w operowej rodzinie.

Józku, przyjmij serdeczności, ukłony dla Teresy i grzej herbatę w waszym uroczym domu. Przyjadę, pogadamy…

                                                                   Sławomir Pietras

• « poprz.
• nast. »