Przegląd nowości

Kalokagatia – połączenie dobra z pięknem

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 18, lipiec 2022 06:38

Wydaje się, że Kielce nie do końca wiedzą, co posiadają. Od lat funkcjonuje tam Filharmonia Świętokrzyska pod znakomitym kierownictwem dyr. Jacka Rogali. Dużo dobrego słychać o poczynaniach repertuarowych i poziomie Teatru Dramatycznego. Wybudowano przed laty gmach Kieleckiego Domu Kultury ze znakomitą widownią i sceną, gdzie powinien stale występować ze swym repertuarem Teatr Wielki z Łodzi, bo to niedaleko i korzystne dla obu miast. W przeszłości nieraz to postulowałem, ale dotychczas bez żadnego skutku. Obchodzący właśnie 25 – lecie istnienia Kielecki Teatr Tańca jest wprawdzie miejską instytucją artystyczną, ale poza Poznaniem nigdzie takiego przedsięwzięcia nie ma i to odróżnia Kielce od innych, nawet większych centrów kultury.

Doktorostwo Elżbieta i Grzegorz Pańtakowie, którzy przed ćwierćwieczem to wszystko zorganizowali i z sukcesami przeprowadzili przez rozliczne meandry i zawirowania, wcale na dotychczasowych osiągnięciach nie poprzestają. Wpadł mi w ręce dokument sygnowany przez dr Grzegorza, a adresowany do prezydenta miasta Kielce z 26 kwietnia br. zatytułowany Budynek Otwartej Edukacji Tanecznej (BOET). Autor – jakby nie było zgrozy inflacji, tragedii wojny w sąsiedztwie, powrotów pandemii, zamieszania politycznego wewnątrz kraju, narastania kryzysu gospodarczego i spychania kultury na margines życia społecznego – wzywa do budowy w Kielcach „budynku dla szeroko pojętej edukacji tanecznej oraz innych, szlachetnych dziedzin kształtowania cielesności”. 

Ten szaleniec szczegółowo objaśnia przyszłe metody działania tej instytucji, co i kogo będzie kształtowała, oraz kogo będzie dotyczyła („artyści, sportowcy, osoby rekreacyjnie traktujący rozwój ruchowy, osoby z ograniczoną sprawnością”). Przytacza poparty rzetelną wiedzą kontekst historyczny, korzyści dla Kielc, wstępne założenia lokalizacyjne, sposób zarządzania a ideę tę nazywa „pomysłem flagowym dla wydarzenia Kielce – Europejska Stolica Kultury 2029. To już pełne szaleństwo. W młodości ja też marzyłem, aby po zdobyciu jakiejś władzy na terenach przeze mnie zarządzanych ludzie zamiast chodzić tańczyli, zamiast mówić – śpiewali, a zamiast pracować zajmowali się kalokagatią, czyli – z grecka – połączeniem dobra z pięknem.

• « poprz.
• nast. »