Przegląd nowości

Z Bolechowa na podbój świata. Na marginesie wystawy w Warszawskiej Operze Kameralnej

Szczegóły

Opublikowano: środa, 15, czerwiec 2022 08:44

Już po debiutach na scenach operowych Aten, Wiednia, Mediolanu rozpoczęła się oszałamiająca kariera polskiej artystki. Jej głosem zachwycał się Franciszek Liszt i Johannes Brahms, Henryk Wieniawski i Gustaw Mahler, a występom pieśniarskim towarzyszył jej przy fortepianie największy wówczas pianista świata Ignacy Jan Paderewski. Te nazwiska dają pojęcie jak wysoką rangę zdobyła swoim talentem i pracą. Jej partnerami na scenie był i Enrico Caruso, i Adam Didur.

Na wystawie w WOK jest np. mapa Stanów Zjednoczonych, z zaznaczonymi kilkudziesięcioma miejscami jej występów na całym ogromnym terytorium. To zaiste imponujące. I wreszcie słynna Metropolitan Opera w Nowym Jorku, gdzie śpiewała 487 razy. Przyczyniła się też do sukcesu, jako wykonawczyni roli Ulany, w jedynej jak dotąd polskiej operze – Manru Paderewskiego – wystawionej w tej światowej świątyni sztuki operowej. Sembrich-Kochańska promowała polską kulturę na różne sposoby.

Np. występując w partii Rozyny w operze Rossiniego Cyrulik sewilski, w scenie lekcji śpiewu wykonywała nie tradycyjną aryjkę włoską, ale pieśń „Życzenie” Fryderyka Chopina. Wykonywała też z uporem polski repertuar na recitalach w Rosji carskiej, choć to mogło być poczytane jako prowokacja. Na wystawie znalazły się liczne zdjęcia także z występów w Polsce, jeszcze przed odzyskaniem niepodległości. Była tu więc Warszawa, Kraków, Łódź. Lwów, Wilno. Wiele razy pojawiała się w niemieckim Wrocławiu. W zagranicznych encyklopediach Marcella Sembrich żyjąca w latach 1858-1935 występuje jako urodzona w Polsce amerykańska śpiewaczka (sopran liryczny), ale wystawa w WOK udowadnia niezbicie, że ta wielka artystka nigdy nie zapomniała o swej ojczyźnie.

                                                                                 Joanna Tumiłowicz

• « poprz.
• nast. »