Przegląd nowości

Poczet śpiewaków ukraińskich: Anatolij Koczerha

• 

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 07, kwiecień 2022 20:12

Bas Anatolij Koczerha urodził się w 1947 roku na Winnicczyźnie czyli na Podolu. Absolwent Konserwatorium Kijowskiego, stażysta mediolańskiej La Scali, solista Opery Kijowskiej. Przypadła mu w udziale światowa kariera, u zarania której wystąpił w roli Kniazia Halickiego w Kniaziu Igorze Aleksandra Borodina na scenie warszawskiego Teatru Wielkiego.

 

 

Z zespołem tym zaśpiewał tytułowego Borysa Godunowa w dramacie muzycznym Modesta Musorgskiego w ramach gościnnych występów w Paryżu. W dziele tym wykonywał wszystkie trzy partie basowe, a więc także Pimena i Warłaama. Na scenie nowojorskiej Metropolitan Opera pojawił się jako Książę Chowański w Chowańszczyźnie wspomnianego kompozytora (w Operze Wiedeńskiej i w nagraniu wykonywał z kolei partię Szakłowitego) oraz Boris Izmajłowicz w Lady Makbet mceńskiego powiatu Dmitrija Szostakowiczu).

 

 

Z ról w operach słowiańskich wymienić należy jeszcze Księcia Griemina w Eugeniuszu Onieginie oraz Koczubeja w Mazepie Piotra Czajkowskiego, Salieriego w operze o nim i Mozarcie Nikołaja Rimskiego-Korsakowa, Kutuzowa w Wojnie i pokoju Siergieja Prokofiewa, a ponadto Sylwestra w Jarosławie Mądrym ukraińskiego kompozytora Heorhija Majborody.

 

 

W swoim repertuarze, obok Komandora w Don Giovannim Wolfganga Amadeusa Mozarta, posiada partie w operach włoskich: Basilia w Cyruliku sewilskim Gioacchino Rossiniego, Banka w Makbecie, Ojca Gwardiana w Mocy przeznaczenia, Filipa II w Don Carlosie i Ramfisa w Aidzie Giuseppe Verdiego oraz francuskich: Mefistofeles w Fauście Charles'a Gounoda, Nilakanta w Lakme Léo Delibes'a, Abemelech w Samsonie i Dalili Camille'a Saint-Saënsa.

 

 

Szczególnie upodobali go sobie Claudio Abbado i Neemo Järvi. Włoski kapelmistrz nagrał z nim Borysa Godunowa, Chowańszczyznę i  Falstaffa Giuseppe Verdiego (Pistol), a estoński mistrz batuty wspomnianego Koczubeja oraz Skąpego rycerza (Sługa) i Aleka (Stary Cygan) Rimskiego-Korsakowa. Rosyjski poeta Jewgienij Jewtuszenko nazwał go „anatomicznym fenomenem, który odżywia się za pośrednictwem gardła, ale oddycha i śpiewa sercem“.

 

 

Z kolei Janusz Ekiert o ujęciu postaci Księcia Halickiego: „jego śpiew to ten rodzaj kunsztu, w którym każdy sposób modelowania głosu – nawet szept, czy ochrypły krzyk -– jest dobry dla osiągnięcia zamierzonego efektu dramatycznego“. Po występie w Metropolitan Opera Siergiej Elkin pisał, że jest to: „prawdziwie piękny bas, mocny i gęsty, wyrównany w obrębie całej skali“.

 

Scena z Jarosława Mądrego Heorhija Majborody

https://www.youtube.com/watch?v=HwACDnSZxYw 

                                                                      

                                                                                       Lesław Czapliński