Przegląd nowości

Adam Didur – ćwierć wieku w Metropolitan Opera i 30. lat w Sanoku

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 13, grudzień 2021 21:55

Na pierwszej takiej imprezie charytatywnej pod tytułem A Night in Poland, którą reżyserował Ryszard Ordyński, Marcella Sembrich-Kochańska spotkała się  po raz ostatni na scenie z Adamem Didurem. Sembrich była w nim pierwszą Druhną, zaśpiewała Życzenie Chopina, a potem z Didurem, pierwszym Drużbą śpiewali wspólnie. Rok 1915 kończy Didur kolejną premierą amerykańską. Wziął udział 30 grudnia w premierze Kniazia Igora Aleksandra Borodina. Wystąpił w dwóch rolach jako książę Halicki i chan Kończak. W następnej premierze amerykańskiej spotkał się ponownie z polskim reżyserem Ryszardem Ordyńskim. Była to Lodoletta Pietro Mascagniego wystawiona 12 stycznia 1918 roku. W partii tytułowej wystąpiła Geraldine Farrar, jej przyjacielem Flammenem był Enrico Caruso, a scenicznym ojcem Antonio Adam Didur. 

Ryszard Ordyński w latach 1917-1920 był głównym reżyserem w Metropolitan Opera. Napisał o nim Carl H. Hiller, cieszący się międzynarodową renomą krytyk teatralny i operowy, autor monografii m.in. o Metropolitan Opera 100 Jahre Met Oper in der Neuen Welt oraz o teatrach muzycznych Kolonii Vom Quartermarkt zum Offenbachplatz, recenzent „Opernwelt”, londyńskiej Opera czy mediolańskiej „l'Opera” że: Pierwszym reżyserem z prawdziwego zdarzenia był w tym teatrze Ryszard Ordyński (...). Był uczniem Maxa Reinhardta, a więc stawiał na teatralność i poezję sceniczną. Didur i Ordyński spotkali się ponownie 14 grudnia 1918 roku podczas prapremiery Tryptyku Giacomo Pucciniego w którego skład wchodzą trzy jednoaktowe opery – Płaszcz, Siostra Angelika i Gianni Schicchi. Didur wystąpił w Płaszczu jako Talpa i w Gianni Schicchi, gdzie zagrał Simona. „Cały Tryptyk wystawiony został po raz  pierwszy w nowojorskiej Metropolitan Opera. Powodzenie było bardzo duże, a krytyka zgodnie stwierdziła, że sztuka Pucciniego od czasu Butterfly pogłębiła się znacznie i wzbogaciła o nieznane przedtem wartości“. Adam Didur wystąpił jeszcze w amerykańskiej premierze La reine fiammette francuskiego kompozytora X. Leroux (24 stycznia 1919) w partii Georgia, potem 5 grudnia tegoż roku w premierze Włoszki w Algierze Gioachino Rossiniego w roli Mustafy. Oba spektakle reżyserował Ordyński. Ostatnie sceniczne spotkanie Didura z Ordyńskim miało miejsce podczas premiery Eugeniusza Oniegina Piotra Czajkowskiego wyreżyserowanej 24 marca 1920 roku tuż przed powrotem do Polski Ryszarda Ordyńskiego.

• « poprz.
• nast. »