GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościZły łabędź?
Strona 2 z 3
Chociaż nazwisko choreografa i reżysera widowiska stało się synonimem wywrotowych przeróbek baletowych, to jednak rzecz jest zrealizowana na tyle wiarygodnie, że można do niej podchodzić śmiertelnie poważnie, uważać ją za wykładnię sztuki baletowej dnia dzisiejszego. Matthew Bourne stworzył iskrzący się miejscami dowcipem i z bardzo czytelnie zarysowanymi charakterystykami głównych postaci, rasowy dramat psychologiczny, dramat samotności człowieka będącego formalnie następcą tronu.
Powodem kłopotów księcia jest jego trudna relacja z Królową-matką i wynikające z tego dalsze powikłania. W balecie, który operuje mimiką, scenami pantomimicznymi, ale niekiedy wspomaga się naturalistycznymi efektami dźwiękowymi, narastanie napięcia jest ukazane dosyć groteskowo, farsowo, nawet komicznie. Do czasu. Stereotyp delikatnych kobiecych tancerek w białych paczkach i na pointach, uosabiających piękne ptaki jest tu gwałtownie przełamany – tancerze ubrani są w pierzaste, obszerne spodnie, mają przypudrowane włosy i czarne pionowe kreski na czołach, a ich nagie, umięśnione torsy są symbolami męskiej, niemalże agresywnej siły.
Biorąc to pod uwagę, wymowa wizualna scen z łabędziami jest o wiele mocniejsza, dosadniejsza od tradycyjnych, klasycznych popisów żeńskiego corp de ballet. Tam emocja jest rozczłonkowana i powstrzymywana przez zgrane ruchy identycznie ubranych tancerek. Tutaj mamy umięśnione nagie męskie torsy, niekiedy nawet oblane potem, więc naocznie kontaktujemy się z cielesnością, która jest o wiele bardziej elokwentnym „kostiumem”, niż klasyczne, białe paczki. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |