GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościPani zabiła Pana czyli „Oresteja” po polsku
Strona 2 z 2
Współtworzą one niepokojącą, surową aurę sonorystyczną, na tle której rozgrywa się archaiczny dramat namiętności, w którym jedna zbrodnia pociąga kolejną. Ważną rolę, jak w antycznej tragedii, odgrywa w tym opero-dramacie (tak określiły go autorki muzyki i libretta) chór. Na jego partię składa się całe spektrum środków artykulacyjnej natury: werbalne skandowanie, efekty onomatopeicznej natury, wreszcie czyste brzmienia, nieposiadajace bliżej skonkretyzowanych odniesień semantycznych.
Z tego trudnego zadania wzorowo wywiązał się Chór Polskiego Radia w Krakowie, ujawniając w tym względzie znaczną plastyczność i wynalazczość w operowaniu głosem, a więc umiejętności wykraczające poza tradycyjnie rozumiany śpiew, z którym ma do czynienia na co dzień. W tego rodzaju tkankę dźwiękową wplecione zostały trzy arie: Kasandry, Ateny i Apollina, przy czym dwie ostatnie w przewrotny i niekonwencjonalny sposób powierzone zostały barytonowi i kontratenorowi. W dużej mierze odznaczają się one konsonansowością i eufonicznym liryzmem. Dziełu Zubel nie sposób odmówić znacznej siły dramatycznego wyrazu, a miejscami nawet urody, świadczącej, że kategoria piękna nie do końca została skazana na banicję ze sztuki współczesnej. Całość pewną ręką poprowadził Szymon Bywalec, wytrawny znawca i sprawdzony odtwórca nowej muzyki. Lesław Czapliński |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |