Przegląd nowości

Kolejna płyta w kolekcji Editions Ambronay

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 22, wrzesień 2020 17:44

 Większą część prezentowanego na rzeczonej płycie programu wypełnia osiem utworów Charpentiera, pochodzących ze wspomnianego zbioru „Méditations pour le Carême”, które są swoistymi muzycznymi obrazami, zachęcającymi słuchaczy do skupienia i refleksji. Powstały one z inspiracji scenami Męki Pańskiej, z wyjątkiem ostatniego motetu, Tentavit Deus Abraham, przywołującego historię ofiary Issaca, która pozostaje jakby w zawieszeniu, kończąc się w momencie, w którym Abraham szykuje się do zabicia swego jedynego syna. Wszystkie te pisane w okresie Wielkiego Postu i Wielkiego Tygodnia utwory charakteryzują się dużą ekspresją i dramatyzmem, a często także niezwykłym bogactwem harmonicznym i czułością. Owe cechy są tutaj po mistrzowsku uwydatnione przez trzy męskie głosy (Paco Garcia, Martin Candela, Etienne Bazola) – akompaniuje im basso continuo – wzbudzające podziw spójnością brzmienia i odpowiednim do przekazywanych treści dobieraniem barw wokalnych: ciemno-ponurych, promieniujących, subtelnych czy pełnych mocy. Ciekawym odkryciem będą zapewne dla słuchacza dwa utrwalone przez Ensemble Les Surprises motety przywołanego wyżej Sébastiena de Brossarda. Pierwszy z nich to Salve Rex Christe, prawdziwy klejnot muzyczny, w którym dwie tenorowe partie idealnie ze sobą współgrają lub podążają odmiennymi liniami melodycznymi, prowadząc zajmujący dialog. Drugi motet: O plenus irarum dies, tym razem przeznaczony na bas solo oraz basso continuo, składa się z siedmiu sekcji, w trakcie których Brossard opowiada za pomocą wyszukanych środków muzycznych o boskim gniewie i końcu świata. Cały program dopełniają dwa utwory instrumentalne, reprezentujące styl uprawiany wówczas w Paryżu czy Wersalu. Są to Prélude Marin Marais, czule wykonane na violi da gamba przez Juliette Guignard, oraz poruszająco interpretowana przez teorbistę Etienne’a Galletiera utwór Tombeau de Mesdemoiselles de Visée – medytacja na temat śmierci – napisany przez słynnego teorbistę i gitarzystę Roberta de Visée dla upamiętnienia jego zmarłych w niemowlęctwie córek. Tak zajmująco skonstruowana i wysmakowana podróż muzyczna, prowadzona przez grającego na organach i klawesynie Louisa-Noëla Bestiona de Camboulasa, potwierdza raz jeszcze duże zasługi kierowanego przezeń zespołu na polu promowania dawnej muzyki francuskiej.

                                                                              Leszek Bernat

• « poprz.
• nast. »