Przegląd nowości

Nad wigilijnym stołem

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 30, grudzień 2019 07:52

Toteż przy wigilijnym stole nieśmiało i ostrożnie rekomenduję aktorskie talenty serialowej młodzieży, która dla dobra polskiego teatru powinna jak najczęściej pojawiać się na scenach: Andrzej Hausner i Mateusz Król (obaj w roli Kazimierza Wielkiego), Marta Bryła (Aldona / Anna), Aleksander Kaleta (Spytek) i Dagmara Bryzek (Królowa Jadwiga). Dzięki jej urodzie i młodzieńczemu urokowi taką właśnie Jadwigę zapamiętamy, jako niedawno wyniesioną na ołtarze królową, a nie nadętą matronę z namalowanego pocztu Matejki.

Nie mogę powstrzymać się od atencji dla dojrzałych znakomitych aktorów, którzy rekomendacji nie potrzebują, ale będąc ozdobami serialu zasługują na uznanie: Halina Łabonarska (Królowa Łokietkowa), Agata Bykowska (Gabija), Zbigniew Suszyński (Władysław Opolczyk) i Sławomir Orzechowski (Spicymir).

Całości tego monstrualnego serialu należałoby poświęcić osobną dywagację przyznając, że w miarę emisji kolejnych odcinków stopniowo uniknięto różnorakich niezręczności scenariuszowych, ubóstwa scenograficznego, a zwłaszcza dialogów, które pełne słownictwa i określeń nie istniejących w Średniowieczu, zubożają nastrój i stylistykę fabuły. Podobno w ostatnich dniach rozpoczęła się emisja tego serialu w Japonii, ale tam jest im to zapewne wszystko jedno.

W tym roku mój wigilijny stół został zastawiony w Kotlinie Kłodzkiej, gdzie złożona kontuzją odpoczywa w Polanicy Danuta Balicka, żona mojego niegdysiejszego szefa i mentora Roberta Satanowskiego. Tęsknie za nią, jej energią, temperamentem i teatralnym sposobem bycia. Może spotkam tam Jurka Satanowskiego, jej synowca i kompozytora, którego przy śledziku będę namawiał – skoro Gaertner wzięła się za Osiecką – do skomponowania opery o Krystynie Jandzie którą – jak ją znam – potem sama wyreżyseruje i zagra w niej główną rolę. Po wieczerzy wybiorę się na długi spacer, wydychając subtelne kłęby pary w kierunku pobliskiej Nowej Rudy. Gdzieś w jej okolicach Olga Tokarczuk w gronie najbliższych będzie zapewne spożywała pierwszą noblowską wigilię. Postaram się w jej kierunku wysyłać podmuchy szczerego optymizmu, wiary i nadziei, że jej wspaniała profesja literacka nigdy nie przestanie być potrzebna. Będę w oparach nocy wigilijnej w czarownej Kotlinie Kłodzkiej słał życzenia, aby jej dzielona z nami wszystkimi troska o losy polskiej kultury, powrotu politycznej mądrości i pomyślność naszej Ojczyzny znalazły w niebiosach posłuch, gdy nad stołami wigilijnymi na naszej ziemi zabrzmi polonezowe Bóg się rodzi, moc truchleje…

                                                                  Sławomir Pietras

• « poprz.
• nast. »