Przegląd nowości

Dwaj piekielnie inteligentni

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 21, sierpień 2017 07:47

Refleksje te wynikają przede wszystkim z własnych przeżyć i doświadczeń, nakreślone są barwnie, dowcipnie, pełne cytatów jakże komicznych neologizmów.

Czytanie tych wszystkich perełek nie zakończyłem wraz z opuszczeniem samolotu. Korzystając z wakacji trzymam oba tomy przy łóżku. Felietony Stuhra czytam zwykle do poduszki, a Pypcie Rusinka na dzień dobry. Bywa, że odwrotnie, bo twórczość literacka obydwu autorów sprawiła że poczułem się z nimi zaprzyjaźniony.

Jest wiele elementów biograficznych, które ich łączą. Obaj są krakowiakami, że tylko wdziać sukmanę, czapkę z piór i kazać tańcować. Każdy skończył 40 lat, ma jedną żonę i po dwoje dzieci. Otrzymali solidne wychowanie i wykształcenie w domach rodzinnych, szkołach, liceach i uczelniach między Rynkiem, Plantami i Wawelem. Aby wybić się na samodzielność i niezależność Maciej pokonał dominację osobowości i kariery swego wybitnego ojca Jerzego, przy zachowaniu wszakże miłości i synowskiego przywiązania. Michał, aby stanąć na własnych nogach na miarę posiadanego literackiego talentu, musiał udowodnić, że sekretarzowanie noblistce Wisławie Szymborskiej było tylko wstępem do kariery, którą wkrótce zauważyli, a teraz cenią wszyscy.

Mamy do czynienia z dwoma ciągle młodymi, a już wybitnymi postaciami kultury polskiej. Niezależnie od naukowej kariery w dziedzinie literaturoznawstwa jednego i wyczynów twórczych na scenach teatralnych filmowych i telewizyjnych drugiego, będziemy domagać się ich dalszych dokonań literackich.

Jest jeszcze jeden element biograficzny, który ich łączy. Obaj są piekielnie inteligentni. Zauważając to na odwrocie książki Macieja, jego starszy kolega Marek Konrad (tez piekielnie inteligentny) napisał: „Profesor Bohdan Korzeniewski wybitna postać polskiego teatru, na pytanie studenta, czy aktor powinien być inteligentny odparł, że może być, ale nie powinno mu to przeszkadzać”…

                                                                          Sławomir Pietras

• « poprz.
• nast. »