Przegląd nowości

„Halka” na pięćdziesięciolecie

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 23, styczeń 2017 11:53

Realizatorom pomyliła się też postać Janusza, typowego polskiego szlachcica z fircykowatym Damazym ze Strasznego dworu. Nie bardzo też podobał mi się zastęp pięciu lokajów z lagami utrzymujący za ich pomocą pospólstwo w ryzach. Dodatek anioła bez twarzy też mnie nie przekonuje. Natomiast wypada pochwalić sprawną i dynamiczną konstrukcję dużych scen zbiorowych tworzących malownicze obrazy. Sprawnie poprowadzone tańce w układzie Emila Wesołowskiego też pozostawiły korzystne wrażenie.

Z całej obsady najbardziej podobał mi się Dominik Sutowicz w partii Jontka. Prezentując mocny głos prowadzony z dużą swobodą kreślił postać swojego bohatera z prawdziwą pasją i właściwą ekspresją. Udaną kreację aktorsko-wokalną stworzyła również Dorota Wójcik w roli nieszczęśliwej Halki. Jej Halka mieni się całą paletą emocji, przechodząc od stanu najwyższego szczęścia w spotkaniu z Januszem, do chwil zwątpienia i niepokoju podczas oczekiwania na spotkanie z nim, wreszcie rezygnacji i finałowego szaleństwa prowadzącego do zaskakującego finału.

Kierownictwo muzyczne spoczęło w rękach Wojciecha Rodka, który sprawnie prowadził galowe przedstawienie.Muzyka Moniuszki pod jego batutą płynie szerokim wartkim strumieniem. Jednocześnie należy podkreślić dbałość o precyzję ansambli i właściwe proporcje brzmienia orkiestry i solistów. W jego ujęciu była liryczna romantyczność muzyki, ale zabrakło nieco narastającego ze sceny na scenę dramatyzmu.

                                                                                    Adam Czopek

• « poprz.
• nast. »