Przegląd nowości

Zaskakujący „Oniegin” w Łodzi

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 01, listopad 2016 09:17

Cała inscenizacja ma w sobie coś z retrospekcji głównego bohatera i poszukiwania straconego czasu, który jednak okazuje się bezpowrotny, tak jak stracona miłość. Jednak zanim do tego doszliśmy oglądaliśmy przez dwa akty tradycyjne przestawienie zgodne z autorskimi didaskaliami osadzonymi w cukierkowatej wręcz scenerii.

Były więc sielskie obrazki rodzajowe w wiejskim, otoczonym brzozami, dworze Łariny, do którego wraca (z łagru?) Oniegin. Jego głównym atrybutem jest nie przystający do otoczenia ubiór (czarny, więzienny drelich) oraz teatralna maska, którą ma stale przy sobie.

Ta maska stając się symbolem zostanie w ostatniej scenie podpalona przez generała Gremina. Mamy zgodną z librettem scenę balu urodzinowego Tatiany z jej gęstniejącą z minuty na minutę atmosferą. Jej kulminacyjnym punktem jest moment, w którym Leński wyzywa Oniegina na pojedynek. Niestety, nie podobała mi się na tym balu, zbyt brutalna, pozbawiona odrobiny radości, scena z kupletami Triqueta. Nie do końca też przekonała mnie dramaturgia kluczowej dla dalszej akcji sceny pisania listu.

• « poprz.
• nast. »