Przegląd nowości

„Cyganeria” Pucciniego w Opéra Royal de Wallonie-Liège

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 27, czerwiec 2016 11:44

Dzięki temu udało im się stworzyć wzorowo zaplanowaną operę, która zachowuje ducha, atmosferę i konstrukcję powieści Murgera, bezbłędnie przeplatając elementy tragiczne i komiczne. Największy wysiłek Puccini włożył w komponowanie czwartego aktu, a w szczególności sceny śmierci Mimi, która miała w jego zamierzeniach posiadać ogromny ładunek emocjonalny, przy jednoczesnej wstrzemięźliwości w zakresie warstwy instrumentalnej. Swój cel osiągnął zaiste w mistrzowski sposób, a kiedy napisał ostatnie nuty to - jak sam opowiadał – wpadł w gwałtowny szloch nad losem swojej bohaterki.

Cyganeria należy do tych dzieł, które nie za bardzo się nadają do poszukiwania głęboko w nim ukrytych sensów czy prowadzenia analiz dotyczących postaw moralnych bohaterów, kwestii poczucia obowiązku, wpływu okrutnego losu na ich egzystencję. Przedstawiana nam tutaj - wręcz banalna - rzeczywistość składa się bowiem z elementów życia codziennego i przypomina o tym, że ludzkie szczęście jest tak bardzo delikatnej i ulotnej natury, iż może w każdej chwili nas opuścić. Dlatego praca inscenizatora powinna w tym przypadku polegać głównie na tym, aby doprowadzić do sytuacji, w której widz będzie mógł po prostu się utożsamić z bohaterami opery i wspólnie z nimi przeżywać kolejne epizody historii ich życia. Dobrze się zatem stało, że ten specyficzny charakter dzieła doskonale wyczuł i pokazał reżyser Stefano Mazzonis di Pralafera, którego nowa inscenizacja Cyganerii w Operze w Liège ujmuje swoją prostotą, realizmem i wysmakowaną estetyką, do czego w znacznej mierze przyczyniła się też współpracująca z di Pralaferą ekipa. Mam tutaj na myśli Carlo Sala, autora atrakcyjnych pod względem wizualnym dekoracji, utalentowanego kostiumologa Fernanda Ruiza i prowadzącego subtelną reżyserię świetlną Franco Marriego.

• « poprz.
• nast. »