Przegląd nowości

Jubileusz Kieleckiego Teatru Tańca

• 

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 15, grudzień 2015 12:25

Gdyby dwudziestoletnią historię tego znakomitego zespołu ująć w kategorii czystej statystyki to  należałoby napisać od blisko 70 spektaklach zrealizowanych przez 32 wybitnych polskich i zagranicznych choreografów, 190 tancerzach, którzy z KTT współpracowali oraz o blisko półmilionowej widowni, która to wszystko obejrzała.

Kielecki Teatr Tańca jest bez wątpienia najlepszym „towarem eksportowym” swojego miasta, które rozsławia na całym świecie. Jego zespół występował m.in. w USA, Izraelu, Chinach, Francji i Niemczech. Był też zapraszany do udziału w wielu prestiżowych festiwali, w tym dwukrotnie na ceniony Festiwal Operowy w Masadzie, gdzie prezentował opracowania choreograficzne do Traviaty G. Verdiego i Carmina Burana C. Orffa. Pozostając przy wielkich widowiskach operowych wypada jeszcze wspomnieć o zaproszeniu kieleckiego zespołu do realizacji Turandot Pucciniego przygotowanej przez Operę Wrocławską na stadionie sportowym.

Krzysztof Penderecki wysoko ceniąc dokonania Kieleckiego Teatru Tańca zaprosił zespół do zrealizowania choreograficznej wersji Siedmiu bram Jerozolimy prezentowanej pod batutą mistrza na scenie Opery Narodowej – Teatru Wielkiego w Warszawie. Wykonanie przygotowane z okazji 75 urodzin Krzysztofa Pendereckiego zostało utrwalone w formie filmu muzycznego.

Scena Opery Narodowej – Teatr Wielkiego była też miejscem, gdzie kielecki zespół prezentował swoją inscenizację Święta wiosny. W 2005 roku w przedstawieniu Prophetie wystawionym na tej stołecznej scenie wystąpił gościnnie Sławomir Woźniak. Zdarzyło się w Jeruzalem z muzyką Krzesimira Dębskiego i scenografią Borysa Kudlički jest dowodem na kolejne otwarcie w poszukiwaniu nowych wyzwań.

Już tylko ten niewielki wycinek dokonań obrazuje rangę kieleckiego zespołu i jego pozycję w świecie szeroko pojętego tańca i  baletu. KTT to jedyny tego typu zespół w Polsce łączący w swojej artystycznej wizji różne techniki tańca współczesnego. Jego tancerze mając okazję współpracy z czołówką uznanych choreografów prezentują znakomite opanowanie warsztatu i możliwości wyrażania emocji tańcem oraz wyjątkową ekspresję ruchu realizowaną z wielką pasją.

Kielecki Teatr Tańca powstał w 1995 roku na bazie prywatnej szkoły tańca Elżbiety Szlufik, która jest inicjatorem jego powstania, pierwszym dyrektorem, pedagogiem i choreografem. Jej pasji zawdzięcza zespół swoją pierwszą premierę, którą był spektakl Uczucia. Zrealizował ją zespół, który wówczas nosił nazwę Teatru Tańca Impuls, w grudniu 1995 roku w Olsztynie.

Później dla realizacji  marzeń o prawdziwym teatrze tańca powołane zostało Stowarzyszenie Kielecki Teatr Tańca, które w 2004 roku Rada Miasta Kielce przekształciła w miejską instytucję kultury. W tym momencie zespół zyskał nie tylko środki finansowe na swoją działalność artystyczną, ale również stałą siedzibę, którą jest Kieleckie Centrum Kultury. Od samego początku towarzyszył Elżbiecie Szlufik, Grzegorz Pańtak najpierw jako tancerz, później również choreograf i bliski współpracownik z czasem mąż i wicedyrektor. Dzisiaj stanowią artystyczno-małżeński duet oddający się z pasją realizowaniu swojej wizji stale rozwijającego się teatru tańca.

Idąc dalej śladami najgłośniejszych osiągnięć tego zespołu należy wspomnieć o wstrząsającym swoją dramatyczną wymową przedstawieniu Pasji w choreografii Elżbiety Szlufik-Pańtak i Grzegorza Pańtaka, od wielu lat wznawianego w okresie poprzedzającym Wielkanoc.

Jest wśród spektakli tego zespołu świetna realizacja Błękitnej rapsodii do muzyki G. Gershwina i Bolera do muzyki M. Ravela oraz Jazz dane. Black&forth, przedstawienie opowiadające o historii tańca jazzowego, które opracował choreograficznie Bill Goodson.

Ostatnie lata to przede wszystkim głośny sukces Święta wiosny do muzyki I. Strawińskiego, w choreografii Angelina Preljocaj’a zrealizowanej w Kielcach przez Claudię De Smet oraz wspaniały pod każdym względem Dziadek do orzechów z muzyką P Czajkowskiego w choreografii Elżbiety Szlufik-Pańtak i Grzegorza Pańtaka. Ten balet to największy sukces komercyjny KTT. Prezentowany był w wielu polskich miastach wszędzie zbierając znakomite opinie za artystyczny kształt i poziom wykonania.

Głośnym sukcesem okazało się przedstawienie Kronos erotyczny spokój oparte na dzienniku Kronos Witolda Gombrowicza – premiera 20 maja 2015 roku. Przedstawienie skonstruowane przez Michała Znanieckiego na pograniczu teatru dramatycznego i teatru tańca jest obrazem fascynacji Znanieckiego twórczością Gombrowicza i jego dziennikami.

Była ona na tyle silna, że Znaniecki sam opracował tekst i ideę przedstawienia, którego głównym atutem jest świetna, wciągająca widza atmosfera swobodnej narracji podkreślanej elementami słowa, teatru tańca i muzyki. Szkoda tylko, że jak na razie nie ma go w stałym repertuarze, więc wielu chętnych nie będzie go mogło poznać. Kilkuletnia współpraca z Michałem Znanieckim to okres szczególny w historii zespołu. Zaczęło się od propozycji dla Grzegorza Pańtaka objęcia roli Adama w Raju utraconym K. Pendereckiego wystawianego przez Znanieckiego na scenie Opery Wrocławskiej, później był udział we wspomnianej wyżej realizacji Turandot.

Kiedy okazało się, że kielecki zespół jest wyjątkowo mobilny i solidny w swoich działaniach to Michał Znaniecki, któremu na Festiwalu w Masadzie powierzono reżyserię Traviaty (2014) i Carminy burana (2015) zaprosił kielecki zespół do współpracy powierzając jednocześnie duetowi Elżbieta Szlufik-Pańtak i Grzegorz Pańtak, opracowanie choreografii od obu przedstawień. Ukoronowaniem współpracy z tym z reżyserem była realizacja wspomnianego już przedstawienia Kronos.

Obchody jubileuszu zaplanowano na 11 i 12 grudnia. Z jednej strony stały się one okazją do opracowanego filmowo retrospektywnego spojrzenia na dotychczasowe dokonania i historię. Była to zarazem okazja do spotkania w gronie obecnych i byłych tancerzy zespołu.

Oczywiście nie obyło się bez zwyczajowego w tych sytuacjach składania życzeń  i podziękowań i to nie tylko od władz Kielc, ale również od wielu przyjaciół zespołu. Jednak najważniejszym wydarzeniem był występ zespołu KTT, którego tancerze zaprezentowali fragmenty spektakli, które były i są ozdobą jego repertuaru, Monochrome w choreografii Jacka Przybyłowicza, wstrząsające swoją wymową: Stół bez szczęścia w choreografii Elżbiety Szlufik-Pańtak i Sen Jakuba w choreografii Grzegorza Pańtaka.

Oczywiście przy tak ważnej okazji nie mogło zabraknąć premiery nowego układu, była nią Stymulacja ciała w choreografii Elżbiety Szlufik-Pańtak (część I) i Grzegorza Pańtaka (część II). Idea tego obrazu choreograficznego wywiedziona ze zwyczajowej lekcji przy drążku, jaką każdego dnia odbywają tancerze na całym świecie,okazała się znakomitym pretekstem do zaprezentowania technicznej sprawności, dyscypliny oraz ekspresji i elegancji ruchu całego zespołu, a już dynamika drugiej części tego przedstawienia po prostu wbijała widza w fotel.

Pozostaje mi już tylko życzyć zespołowi i jego dyrektorom  wszystkiego najlepszego oraz spełnienia wszystkich artystycznych planów. Przede wszystkim zebrania funduszy, które umożliwią spełnienie wymarzonej realizacji bajecznego widowiska tanecznego Alicja w krainie czarów.

                                                                                           Adam Czopek