Przegląd nowości
Polska muzyka współczesna (na płytach Firmy DUX)
- Szczegóły
- Opublikowano: środa, 11, listopad 2015 15:17
Omawiana, kolejna kompozytorska płyta CD (DUX 1167) przynosi nagrania kompozytora polskiego, Dariusza Przybylskiego.
Dariusz Przybylski (rocznik 1984), to autor oper, utworów symfonicznych, kameralnych i wokalnych. Również pianista i pedagog. Jest także laureatem ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów kompozytorskich. Na omawianej płycie zarejestrowano dwa jego utwory wokalne i trzy fortepianowe. Sylwetka artystyczna kompozytora oraz towarzyszących mu na tej płycie muzyków omówiona jest bardzo ciekawie i przystępnie przez autora bukletu CD, Krzysztofa Lipkę. Dowiadujemy się więc, iż muzyka Przybylskiego jest „silnie osadzona w tradycji i wyraźnie nawiązuje do romantyzmu, nie przestając być przy tym prawdziwie nowoczesną”. Drugą charakterystyczną cechą tej muzyki „jest wielka odwaga pomysłów, ich różnorodność, indywidualność, odrębność... dbałość o wycyzelowanie każdego szczegółu dzieła”.
Pierwszym utworem wokalnym na omawianej płycie jest cykl „6 pieśni do słów Haliny Poświatowskiej” przedwcześnie zmarłej polskiej poetki. Są to bardzo sentymentalne liryki, intymne w wyrazie poetyckim i dobrze oddające warsztatowe rozwiązania muzyczne. Nie są one łatwe dla wokalistki, choć ma się wrażenie, iż wykonująca je na płycie sopranistka Iwona Sobotka „wcieliła” się w sens poezji. W ich interpretacji śpiewaczka demonstruje wysoką kulturę muzyczną i swobodę operowania głosem („skoki” partii wokalnej, wykorzystanie skrajnych rejestrów skali głosu). Sobotka potwierdza swą muzykalność, delikatność i finezję każdego szczegółu. Drugi cykl wokalny na omawianej płycie, to „9 pieśni do słów Hermanna Blocha”. Wykonawcą cyklu jest młody baryton z Torunia, Łukasz Hajduczenia. Artysta ma już za sobą spore osiągnięcia, choć studia wokalne ukończył w 2013 roku (kl. prof. J. Knetiga) i można go słuchać w repertuarze operowym i pieśniarskim w kraju i za granicą. Uznanie przynosi mu też interpretacja muzyki współczesnej i kameralnej. Styl muzyki tego cyklu jest zupełnie odmienny od poprzedniego. Kompozytor wprowadza inny klimat brzmienia, odmienne efekty wokalne. Partie fortepianu i głosu wydają się być, w sposób zamierzony, niezależne. Kompozytor „kieruje nas w głębię zadumy, narrację wzbogacają niewielkie, wyraziste interludia, sugerujące chwilę na nasze refleksje”.
Z utworów fortepianowych słuchamy jeszcze miniatury „In Shadow Emily D.”, poematu na fortepian „Orpheus and Euridyce”. Pierwszy utwór jest krótkim epitafium dla amerykańskiej poetki. A na zakończenie prezentowanych na płycie utworów – tajemnicza kompozycja „Π” („Pi”). Cały ten utwór został oparty na dźwiękach podyktowanych kolejnymi cyframi liczby „Pi”. Ten związek matematyki z muzyką może istotnie zadziwić, ale jest to bardziej do słuchania niż omawiania (w buklecie płyty znajdziemy obszerne informacje). W całym nagraniu prezentowanej płyty partie fortepianu wykonuje znany i bardzo dobry pianista, Daniel Brylewski, ceniony interpretator muzyki XX i XXI wieku.
Jacek Chodorowski