Przegląd nowości

Patrick Cohën-Akenine i jego „Violon solo”

• 

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 10, listopad 2015 17:36

7 listopada miała miejsce w Paryżu promocja najnowszej płyty francuskiego skrzypka Patricka Cohën-Akenine’a, zatytułowanej „Violon solo” („Skrzypce solo”) i nagranej przez firmę NoMadMusic. Chodzi tutaj o uznanego w środowisku wykonawców barokowych artystę, który po ukoronowanych wyróżnieniami studiach w Konserwatorium Paryskim, gdzie rozwijał swoje pasje dotyczące kwartetu smyczkowego, poświęcił się muzyce dawnej.

Gry na skrzypcach barokowych uczył się u Enrico Gattiego i Patricka Bismutha, a następnie bardzo szybko rozpoczął współpracę z tak wyśmienitymi dyrygentami specjalizującymi się w muzyce dawnej jak: Hervé Niquet, Philippe Herreweghe czy Christophe Rousset. W roku 2000 Cohën-Akenine założył własny zespół Les Folies françoises, ceniony za innowacyjne koncepcje interpretacyjne i chętnie zapraszany przez prestiżowe teatry i festiwale we Francji oraz poza jej granicami. O repertuarowych zainteresowaniach ansamblu i jego założyciela świadczą liczne nagrania płytowe poświęcone między innymi kompozycjom Bacha, Leclaira czy Rameau. Warto dodać, że doświadczenie zdobyte w pracy z  Les Folies françoises pozwoliły Cohën-Akenine’owi stawać również na czele współczesnych orkiestr, chociaż główny nurt jego działalności koncentruje się przede wszystkim na muzyce barokowej, której oddaje się także jako wykładowca podparyskich konserwatoriów. Rzeczona płyta jest rezultatem spotkania pomiędzy Patrickiem Cohën-Akenine’ą i lutnikiem Bruno Dreux, który specjalnie z myślą o sztuce wykonawczej francuskiego instrumentalisty skonstruował dla niego unikalny egzemplarz skrzypiec, wzorując się na oryginale zbudowanym przez Louisa Guersana, prestiżowego lutnika z XVIII wieku, najwybitniejszego przedstawiciela szkoły zwanej „Dawnym Paryżem”.

To wyjątkowe walory i specyficzne brzmienie nowo powstałego instrumentu zainspirowały Cohën-Akenine’a do nagrania tej pierwszej solowej płyty (co w przypadku skrzypiec należy raczej do rzadkości) poświęconej w całości wymagającemu repertuarowi niemieckiemu. Pierwszą umieszczoną na omawianym krążku pozycją jest Passacaille g-moll Heinricha Ignaza Franza von Bibera (1644-1704), utwór o mocno zaznaczonym – za pomocą charakterystycznego rytmu i kolorytu – hiszpańskim pochodzeniu. Następnie możemy posłuchać Preludium G-dur Thomasa Baltazara (1660-1663), wykorzystującego akordy uzyskiwane za pomocą gry na dwóch strunach, oraz zapowiadające już liryzm późniejszych utworów Bacha Allemande c-moll tego samego autora.

Trzecim uhoronowanym na płycie kompozytorem jest Georg Philipp Telemann (1681-1767), którego cechującą się zadziwiającą swobodą twórczą Fantazję n°1 można potraktować jako swoiste laboratorium poszukiwań w zakresie języka dźwiękowego. Wreszcie ukoronowaniem umieszczonego na krążku – starannie przygotowanym przez wspomnianą wyżej firmę NoMadMusic – programu jest słynna Partita n°2 d-moll BWV 1004 Johanna Sebastiana Bacha, szczytowe osiągnięcie literatury skrzypcowej, w którym kompozytor wydaje się przekraczać granice możliwości tego instrumentu. Pieczołowicie zaplanowane i przemyślane wykonania wymienionych pozycji wystawiają jak najlepsze świadectwo sztuce interpretacyjnej Patricka Cohën-Akenine’a, który, pomimo niełatwego przecież w odbiorze repertuaru na pojedyncze skrzypce, potrafi tutaj skutecznie i nieustannie przykuwać uwagę słuchacza. Uznanie wzbudza wysmakowana artykulacja i dopieszczone modulowanie każdego dźwięku, misterne kształtowanie fraz i kolorystyczne urozmaicenie, a także trafność akcentów i śmiałe kontrasty. Cohën-Akenine wykazuje się dużym znawstwem i emocjonalnym podejściem do prezentowanych utworów, toteż prowadzona przezeń narracja muzyczna nabiera odpowiedniego wyrazu i naturalnej ekspresji. Tę płytę warto dołączyć do swojej kolekcji i szczególnie w zbliżające się zimowe wieczory regularnie po nią sięgać.

                                                                                            Leszek Bernat