Przegląd nowości

Śladami Andrzeja Hiolskiego

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 10, listopad 2015 17:33

Nie miało to większego znaczenia dla strony wokalnej koncertu, głos solisty brzmiał pięknie, miękko i jedwabiście we wszystkich rejestrach. Śpiewak potrafił zarówno dać popis czystego forte w fermatach kończących frazę jak i cichego, wręcz szeptanego piana, np. we wzruszającym Trenie VI do słów Jana Kochanowskiego.

Nie było śladu żadnej grypowo-przeziębieniowej niedyspozycji, której uległ w ostatniej chwili przewidziany na akompaniatora Janusz Olejniczak. Zastąpiła go godnie Anna Marchwińska, „etatowo” towarzysząca wykonawcom podczas co trzy lata organizowanych Konkursów Moniuszkowskich i jak zwykle świetnie przygotowana. Można dyskutować, czy dobrą decyzją było wykorzystanie zabytkowego fortepianu marki Erard z 1849 roku wypożyczonego z kolekcji Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina. Instrument ten w średnicy dudnił, wydaje się też, że nie był idealnie nastrojony. Na szczęście nie on był głównym bohaterem wieczoru, ale głos, który niesie słowa i cudowne melodie Moniuszkowskich pieśni.

• « poprz.
• nast. »