Przegląd nowości

William Byrd w interpretacji Jean-Luc Ho

• 

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 05, październik 2015 21:48

Już od najmłodszych lat francuski klawesynista i organista Jean-Luc Ho pasjonował się dawnymi instrumentami klawiszowymi. Doprowadziło go to do Paryskiego Konserwatorium, którego został laureatem w 2006 roku: dyplom w zakresie gry na klawesynie (u Oliviera Beaumonta) i basso continuo (u Blandine Rannou).

Pozostaje on też ciągle pod dużym wpływem nauczania klawesynistki Blandine Verlet. Owo zainteresowanie historycznymi instrumentami skutkuje regularnym zasiadaniem przy klawiaturach prestiżowych organów w rozmaitych świątyniach i siedzibach zabytkowych kolekcji muzycznych. Jean-Luc Ho występuje w trakcie licznych recitali, ale sporą część swojej aktywności przeznacza również na dokonywanie starannie przygotowywanych nagrań płytowych.

Jego pierwsza płyta, wydana w 2011 roku przez firmę «Encelade» i poświęcona utworom klawesynowym Bacha i Couperina, zyskała duże uznanie krytyki, która przyznała jej cenne wyróżnienia. Z kolei wydawnictwo płytowe «Cordes et âmes» utrwaliło koncert, w trakcie którego Ho brał udział w wykonaniu wszystkich sonat na skrzypce i klawesyn Sweelincka. Następnie przyszła jeszcze kolej na sonaty Albinoniego (w towarzystwie skrzypka Guillaume’a Rebinguet-Soudre’a i wiolonczelistki Claire Gratton) - dla wspomnianej firmy «Encelade» - natomiast teraz ukazał się najnowszy krążek francuskiego solisty, zatytułowany «Walsingham», a poświęcony kompozycjom na klawesyn i organy Williama Byrda. Chodzi tutaj o jednego z najważniejszych angielskich twórców muzycznych z pogranicza renesansu i baroku, członka kapeli królewskiej prowadzonej przez Thomasa Tallisa (którego był uczniem, a następnie bliskim przyjacielem), cieszącego się od roku 1575 - podobnie jak jego mistrz – licznymi przywilejami nadanymi mu przez królową Elżbietę I. Byrd pozostawił po sobie dużą ilość utworów na instrumenty klawiszowe, wydanych w rozmaitych zbiorach: «My Ladye Nevells Booke» (1591), manuskrypt «Weelkes» (około 1600 roku), «Fitzwilliam Virginal Book» (1609-1619), «Parthenia» (1612-1613) i «Will Forester’s Virginal Book» (1624). W sumie zawierają one ponad sto czterdzieści utworów, które stanowią bazę całej angielskiej twórczości na klawiaturę z tamtego okresu. Jednak pomimo jego wkładu w historię muzyki i wartości całego dorobku, Byrd nie cieszy się należnym mu miejscem w Panteonie kompozytorów. Należy zatem mieć nadzieję, iż ten utrwalony z dużą starannością, talentem i pasją przez Jean-Luca Ho program, na który składają się zaczerpnięte z wymienionych zbiorów fragmenty utworów, stanie się przyczynkiem do podjęcia próby zmiany podejścia do artystycznego wizerunku tego cenionego za wkład w rozwój angielskiej muzyki sakralnej muzyka, zwanego nieraz «angielskim Palestriną», skądinąd także nauczyciela Thomasa Morleya.

                                                                                           Leszek Bernat