Przegląd nowości

Groźne kumoszki z Warszawy

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 20, lipiec 2015 08:57

Obie Panie zapomniały o tym, ładując do politycznego kosza różnych Falstafów owiniętych w niewypraną bieliznę. A przecież w Programie dla Śląska wystarczyło tylko wspomnieć o potrzebie zbudowania nowoczesnego teatru operowego w Katowicach, aby natychmiast zyskać wiele tysięcy głosów. Wystarczyło w stolicy obiecać przywrócenie działalności klasycznego, na wysokim poziomie repertuarowym i wykonawczym teatru operetkowego, aby mieć za sobą głosy warszawskich wyborców.

Niekończącym się deliberacjom o wieku emerytalnym Polaków niechby towarzyszył tylko gest współczucia dla zaledwie kilkuset osobowej elitarnej, kształconej od najmłodszych lat grupie artystów baletu. Po krótkiej, ale jakże ciężkiej, pełnej wyrzeczeń karierze artystycznej zostali oni pozbawieni prawa do wcześniejszej emerytury. Chyba że będą tańczyć Jezioro łabędzie do 67. roku życia. Oczyma duszy widzę taki spektakl, oczywiście grany wolniej i tańczony pomalutku, za to przy wielkim aplauzie równie leciwej widowni. To kosztowne i paranoiczne przedsięwzięcie powinni sponsorować nie politycy, a zakłady pogrzebowe.

Dosyć narzekań i ironizowania. Dbałość o polską kulturę umarła razem z Polską Ludową, do której przecież nikt nie tęskni. Tęsknimy tylko do kampanii wyborczych, gdzie choćby wspominać się będzie o aspiracjach artystycznych i potrzebach kulturalnych społeczeństwa. Ich zaspakajanie to dalsza sprawa, ale co tu mówić o egzekwowaniu, skoro nigdzie się o nich nie mówi. 

Dynamizując swoją przedwyborczą wojenkę nie odczuwają takiej potrzeby dwie groźne polityczne kumoszki z Warszawy, z których jedna w jesieni nieuchronnie zacznie nami rządzić. Chcąc spełnić chociaż część hojnych obecnie obiecanek, nie znajdzie czasu ani ochoty, aby pochylić się nad polską kulturą, jej ludźmi, problemami i społecznymi potrzebami w tym zakresie.

Podczas ostatniej wojny Churchillowi przyniesiono do akceptacji projekt budżetu Anglii. Po uważnym przeczytaniu spytał: – A gdzie pieniądze na kulturę? Odpowiedziano: – Przecież trwa wojna, więc jaka kultura! – Jeżeli nie ma kultury, to o co my do cholery walczymy?! – zdziwił się Churchill.

                                                                                  Sławomir Pietras

• « poprz.
• nast. »