Książka przedstawia postać niezwykłego tancerza i choreografa, który dokonał rewolucji w polskim balecie i założył w Poznaniu autorski autorski zespół – Polski Teatr Tańca. Był artystą wszechstronnym: tworzył również choreografię do oper, układał ruch sceniczny w teatrach dramatycznych, wreszcie reżyserował opery, dramaty, a nawet filmy baletowe. Kiedy po pięciu latach spędzonych we Francji wrócił w 1963 roku do Poznania, stał się idolem nie tylko uczniów szkoły baletowej, ale także i Polaków. Szokował fryzurą, strojem i – jak się wkrótce miało okazać – tańcem.
Pierwsza premiera zrealizowana w Operze Poznańskiej zarówno zbulwersowała, jaki wzbudziła podziw krytyki oraz publiczności. I tak było przez całą jego karierę, aż do 1985 roku, kiedy to na Łódzkich Spotkaniach Baletowych publiczność wygwizdała spektakl Ostatnia niedziela. Conrad Drzewiecki budził zachwyt i kontrowersje. Nie pozostawiał ludzi obojętnymi wobec jego dokonań artystycznych. Zapraszał do współpracy wybitnych twórców, tworzył choreografię do muzyki, która – jak się wydawało – nie nadawała się do tańca. Tancerze byli w niego zapatrzeni, choć czasami także go nienawidzili. Stefan Drajewski kreśli barwny portret artysty na podstawie recenzji i dokumentów, wypowiedzi samego Conrada Drzewieckiego, wspomnień oraz anegdotycznych opowieści tancerzy i współpracowników.
(inf. własna)