Przegląd nowości

"Dziadek do orzechów" w Operze Krakowskiej

• 

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 02, styczeń 2014 17:55

Od lat utarł się dobry zwyczaj prezentowania w okolicach świąt Bożego Narodzenia i Nowego Roku, baletu „Dziadek do orzechów” P. Czajkowskiego. Teatry albo wznawiają przedstawienia będące od lat w jego repertuarze, albo prezentują premiery nowych inscenizacji. Opera Krakowska wystawiła właśnie – premiera 21 grudnia - nową wersję tego popularnego baletu.

Jej autorem jest, znany i ceniony choreograf Emil Wesołowski. Zespół realizatorów uzupełniali Maria Balcerek, autorka fantazyjnych kostiumów oraz Marek Grabowski projektant interesującej scenografii, którą uzupełniały efektowne projekcje filmowe budujące klimat poszczególnych scen. Nad poziomem muzycznym czuwał Grzegorz Berniak.

Temat baletu został oparty na znanej baśni „Historia o dziadku do orzechów i królu myszy” napisanej przez Ernesta Teodora Hoffmanna dla dzieci swojego przyjaciela Juliusza E. Hitziga z Warszawy.

Tą niezwykłą baśnią, w której - w wigilijną noc - ożywają, i upodabniają się do ludzi lalki i przedmioty, zachwycił się również francuski pisarz Aleksander Dumas, który dokonał nowego opracowania tej historii, przez co stała się jeszcze bardziej popularna.

Właśnie opracowanie Dumasa poznał i zachwycił się nim Iwan Wsiewołożski, dyrektor teatru carskiego w Sankt Petersburgu i entuzjasta muzyki Piotra Czajkowskiego. To właśnie on nakłonił kompozytora do napisania baletu opartego na tej urokliwej baśni. Balet niemal w zupełności pozbawiony fabuły swoje powodzenie od ponad 130 lat zawdzięcza wspaniałej muzyce Piotra Czajkowskiego, przepychowi inscenizacji, kunsztowi scenografów, wyobraźni choreografów i autorów kostiumów. No i, a może jednak przede wszystkim, tancerzy. W Krakowie mamy tego wszystkiego po trochu! Bez wątpienia bohaterem premierowego wieczoru okazał się Robert Kędziński w roli Drosselmeyera, tancerz o dobrej technice zachwycający elegancją i harmonią ruchu oraz pięknymi lotnymi skokami. To od niego Klara otrzymuje tytułowego dziadka do orzechów, który ożyje w jej śnie.

Choreograf znając ograniczone możliwości krakowskiego zespołu baletowego stworzył proste układy choreograficzne wykorzystujące podstawowe elementy techniki tańca klasycznego, ale i one przysparzały zespołowi trudności, z którymi nie zawsze tancerze w pełni sobie radzili. Zauważalne były braki techniczne krakowskich tancerek, którym taniec na puentach sprawia niemałe trudności, podobnie jak równość wykonywania tanecznych pas i wyrazistość utrzymania czystej linii rysunku choreografii.

Wykonawcom głównych ról: Mizuki Kurosawa – Klara i Yauheni Yatskevich zabrało tego czegoś co sprawia, że widz zostaje wciągnięty w orbitę emocji prezentowanych bohaterów. Niestety, nie imponowali też taneczną techniką i swobodą oraz ekspresją ruchu.   

Mimo tych uwag przedstawienie pozostawia miłe wrażenie i z pewnością cieszyć się będzie rodzinnym powodzeniem.

                                                                                             Adam Czopek