Przegląd nowości

Nowości wokalne DUX-u

• 

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 19, lipiec 2013 23:04

Ostatnimi czasy katalog DUX-u wzbogacił się o trzy interesujące albumy z muzyką wokalną. Wydano premierowe nagranie Missa de Maria a Magdala Pawła Łukaszewskiego oraz recitale wokalne Andrzeja Dobbera i Dariusza Stachury.

Dziesięcioczęściowa Msza na sopran, baryton, chór i orkiestrę Pawła Łukaszewskiego, do łacińskiego tekstu ks. Sylwestra Jacka Kwiatkowskiego powstała w 2010 roku z inicjatywy parafii rzymskokatolickiej w szwajcarskim kościele św. Mikołaja w Bermgarten. Jak pisze Jan Borowski tekst Mszy „został przyobleczony w niezwykłą szatę dźwiękową, przenoszącą słuchacza w przestrzeń mistycznego uniesienia, w który doświadcza on obecności Boga Miłosiernego.

Muzyka skłania słuchacza do medytacji i wyzwala w nim najszlachetniejsze pragnienia zdolne przemieniać jego życie”. Właśnie ten mistyczny skłaniający do refleksji klimat całej kompozycji został znakomicie wyeksponowany przez dyrygującego wykonaniem Jana Borowskiego. Wykonawcy, Elżbieta Grodzka-Łopuszyńska (sopran) i Tomasz Sadowik (baryton) oraz towarzyszący im Chór Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku Białej i Śląska Orkiestra Kameralna wykonują swoje partie z pełnym zrozumieniem przesłania tej kompozycji i jej klimatu.

Andrzej Dobber od blisko trzydziestu lat należy bez wątpienia do najbardziej rozpoznawalnych w świecie polskich śpiewaków. Jego kariera związana jest z najbardziej prestiżowymi scenami operowymi na świecie, z nowojorską MET, paryską Opéra Bastille i mediolańską La Scalą na czele. Jest śpiewakiem szczególnie cenionym za wybitne kreacje wokalne barytonowych partii w operach Giuseppe Verdiego, który zdecydowanie dominuje w repertuarze tego śpiewaka.Wysoko cenione są jego kreacje w Rigoletcie, Simonie Boccanegra, Makbecie, Stiffeliu, Luizie Miller, Traviacie, Aidzie i Trubadurze.

Na szczęście nie ogranicza swojego repertuaru do dzieł mistrza z Busseto, uchodzi za wzorcowego wykonawcę partii tytułowego Króla Rogera w operze Karola Szymanowskiego, cenią go też za kreację tytułowego Oniegina w operze Piotra Czajkowskiego. Cały ten dorobek artysty jakoś w jego przypadku nie przekładał się dotychczas na nagrania płytowe. Dopiero w tym roku został wydany jego pierwszy album CD Arias będący typowym recitalem operowym. Oczywiście jego repertuar zdominowany został przez twórczość Verdiego. Już świetnie zaśpiewana otwierająca album scena śmierci Posy z Don Carlosa pozwala się delektować nasyconym brzmieniem, niepowtarzalną barwą jego głosu oraz niemal wzorcową ekspresją i frazowaniem.

Jego głos urzeka mocnym brzmieniem i świetnym operowaniem barwą. Szybko się to potwierdza w kolejnych ariach z IV aktu Makbeta (Perfidi! All’Anglo), II aktu Traviaty (Di provenza il mar) oraz II aktu Rigoletta (Cortigiani) i Nabucco (Son pur queste mie membran). Ponadto z wielką przyjemnością słucha się słynnej, pełnej tęsknoty za rodzinnymi stronami, arii Igora Ni sna, ni oddycha z Kniazia Igora Borodina oraz nieco cynicznej arii Oniegina Wy mnie pisali z Eugeniusza Oniegina Czajkowskiego. Nieco wątpliwości pojawia się podczas słuchania sceny śmierci Borysa z opery Borys Godunow Musorgskiego. Partia cara jest napisana na głęboki głos basowy o nośnych niskich dźwiękach. Właśnie tego brakuje mi w tym wykonaniu najbardziej. Nie do końca też przekonuje mnie aria Amfortasa z I aktu Parsifala Wagnera brakuje mi w niej bardziej wyrazistego bezmiaru cierpienia i rezygnacji jakie śpiewak powinien wyeksponować w tej arii. Te dwie uwagi nie umniejszają w żaden sposób wartości artystycznej tego albumu. Warto jeszcze na zakończenie dodać, że świetnie w roli akompaniatora sprawuje się Orkiestra Filharmonii Narodowej i prowadzący ją Antoni Wit.

Dariusz Stachura dysponuje jednym z najciekawszych głosów tenorowych. Jego domeną były i są partie liryczne. Przez wiele był solistą Teatru Wielkiego w Łodzi, gdzie najczęściej oklaskiwano go w partach Alfreda w Traviacie Verdiego, Rudolfa w Cyganerii Pucciniego. Nemorina w Napoju miłosnym Donizettiego, Barinkay’a w Baronie cygańskim J. Straussa. W 1996 roku został zaproszony przez Teatro Regio w Turynie, gdzie na zmianę z legendarnym tenorem Luciano Pavarottim śpiewał partię Rudolfa w Cyganerii wystawionej z okazji 100 rocznicy jej prapremiery, która odbyła się w tym teatrze 1 lutego 1896 roku.

Prezentowany album Belcanto per sempre nie jest pierwszym w jego karierze, ale pierwszym w pełni jego recitalem, w którym zawarł nie tylko popularne arie operowe, oratoryjne, ale również znane pieśni włoskie. Cały zarejestrowany na płycie materiał został tak dobrany by zaprezentować w pełni wszystkie walory jego głosu; ciepłą słoneczną, a przy tym szlachetną, barwę, emisyjną swobodę i naturalność frazowania oraz ekspresję. W kilku ariach towarzyszą mu przyjaciele Małgorzata Walewska, Dorota Wójcik, Adam Szerszeń. Ciekawostką jest udział w nagraniu dwóch synów Pana Darka, starszego Mateusza (Panis Angelicus Francka ) i młodszego Huberta (Arrivederci Roma). I chociaż całego albumu słucha się z dużą przyjemnością to szczególnej uwadze Państwa polecam pięknie zaśpiewany z Adamem Szerszeniem duet O Mimi, tu più non torni z Cyganerii oraz śpiewaną wspólnie z Małgorzatą Walewską pieśń Con te partiro Sartoriego. Soliście towarzyszy Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Zabrzańskiej prowadzona batutą Sławomira Chrzanowskiego.

                                                                          Adam Czopek