Przegląd nowości

Gliwicka radosna „Noc w Wenecji”

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 03, maj 2013 12:20

Ten niewątpliwy sukces sceniczny gliwicka inscenizacja zawdzięcza też w ogromnej mierze realizatorom przygotowującym spektakl. Wspaniałe, stylowe, barwne, mieniące sie przepychem i bogactwem, doskonale skrojone stroje, to zasługa znakomitej ich projektantki, Barbary Ptak. Żywiołowe, pełne ciekawych pomysłów choreograficznych tańce, to dzieło choreografa Henryka Konwińskiego. Nieco zagmatwaną intrygę, wspomagany doskonałym ruchem scenicznym i dowcipem sytuacyjnym, zręcznie rozwiązywał w prowadzeniu wykonawców reżyser Marcin Sławiński, a uzupełniał pomysłami scenograficznymi Jan Polewka. Całość muzycznie przygotował i prowadził Wojciech Rodek. To kolejna premiera tego młodego dyrygenta, którego podziwiać można za sprawność dynamiczną, umiejętność wydobywania szczegółów muzycznych i doskonałemu akompaniowaniu śpiewakom.

Obsadzając partie solistyczne realizatorzy ukierunkowali się na wokalną młodzież, powierzając główne śpiewane partie młodym, będącym często jeszcze u progu kariery, śpiewakom. W oglądanym spektaklu partię księcia Urbino wykonał z powodzeniem Adam Sobierajski. To już doświadczony, choć wciąż młody artysta. Dysponuje pięknym tenorem lirycznym o całkowitej swobodzie emisji i ciekawej barwie. Jest bardzo swobodny scenicznie. Popisową arię („Walc lagunowy”) zaśpiewał wyjątkowo ujmująco. W postać Caramella wcielił się Jarosław Wewióra; to moim zdaniem głos obiecujący, choć raczej predysponowany do cięższych, niż operetkowe komediowe partie. Głos jego brzmi szlachetnie, choć najpiękniej w wyższych tonach skali.

I jest to głos raczej lirico-spinto niż zdecydowanie liryczny i pewnie dlatego partia Caramella nie daje mu pełni satysfakcji wokalnej i aktorskiej. Michał Musioł w charakterystycznej partii makaroniarza Pappacody i wokalnie i aktorsko był bardzo dobry. Do zaśpiewania partii Anniny zaproszono solistkę Opera Nova w Bydgoszczy Ewę Olszewską. Ta młoda artystka śpiewa miłym w brzmieniu i barwie głosem sopranowym, wydaje się jednak, iż o niewielkim wolumenie.

• « poprz.
• nast. »