GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościTaniec czyli radość
Strona 2 z 2
Tak było ze wspomnianym już Kopciuszkiem z muzyką Rossiniego, tak jest z najnowszą inscenizacją Córki źle strzeżonej. Madia do zrealizowania swej wizji artystycznej tego sympatycznego dzieła wybrał wersję z muzyką zaadaptowaną przez Ferdinanda Herolda zawierającą motywy Rossiniowskie, np. z arii Almavivy z Cyrulika Sewilskiego, skoczne takty z Napoju miłosnego Donizettiego, czy przepracowane kompozycje Martiniego, ale również sam uzupełnił popularne układy taneczne Fredericka Ashtona o własne pomysły choreograficzne, jak najbardziej służące lepszemu zrozumieniu akcji i przyczyniające się do wizualnej atrakcyjności spektaklu. W pomyśle Madii na Córkę znalazła się synteza klasycznych układów tanecznych z elementami nawiązującymi nawet do polskiego folkloru - jak dożynkowy korowód - a również popisami pantomimicznymi i akrobatycznymi. To zwiększyło stopień trudności wykonawczych, ale znacznie przybliżyło spektakl szeroko pojętej widowni, od najmłodszych do całkiem dojrzałych. Tutaj każdy gest, każdy ruch o czymś opowiada, a twórcy spektaklu bawią się materią przedstawienia razem z widzami, w czym bardzo pomaga błękitno-szara scenografia i kostiumy w I akcje i słonecznie żółta w drugim, a także pomysłowe rekwizyty - tu uwagę skupia majestatycznie poruszający się po scenie traktor, jak z bajki. Warto odnotować bardzo zgodną kolorystycznie współpracę kanadyjskiego scenografa Kinsuna Chana i autorki ładnych kostiumów Małgorzaty Słoniowskiej. Choć fabuła baletu nie jest specjalnie skomplikowana nie można tego powiedzieć o zadaniach, jakie Giorgio Madia przewidział dla tancerzy. Każdy z nich musiał bowiem stworzyć na scenie wyraźnie zarysowany charakter postaci i ten cel został przez głównych solistów zrealizowany w 100 procentach. Mamy więc wesołą, sprytną, ale także rozmarzoną dziewczynę Lisę (bardzo udana kreacja Pauliny Woś) i zadziornego, dynamicznego Colasa (w tej roli świetnie dysponowany i doskonale odpowiadający roli amanta Łukasz Ozga), Mamy tu popisową scenę charakterystyczną - taniec wdowy Simone, którą z humorem wykonuje Dariusz Raczycki i równie śmieszną rolę Thomasa w wykonaniu Piotra Oleksiaka. Wielkie brawa zasłużenie zbiera niewiarygodnie sprawny fizycznie Anatoliy Ivanov, któremu przypadła groteskowa rola pechowego narzeczonego Alaina. Rzecz dzieje się na wsi, gdzie czas wypełniony jest pracą w polu, zabawą i nieustannymi flirtami, co nadaje całemu przedstawieniu pogodny, sielski charakter, choć jest tu również pomysłowo zaaranżowana plastycznie i pantomimicznie gwałtowna burza. W całości spektakl Córki źle strzeżonej stanie się zapewne żelazną pozycją repertuaru Opery Wrocławskiej i będzie odwiedzany przez zróżnicowaną wiekowo publiczność, i wszystkich tych, którzy poszukują źródła nieskrępowanej radości, jaką niesie prawdziwa sztuka. Joanna Tumiłowicz |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |