Przegląd nowości

„Wesele Figara” Mozarta w Opéra d’Avignon

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 14, luty 2012 07:07

Prowadzący Orchestre Lyrique de Région Avignon-Provence dyrygent Olivier Schneebeli jest z pewnością świetnym muzykiem i dociekliwym muzykologiem, szczególnie zasłużonym w zakresie odkrywania zapomnianych dzieł z repertuaru muzyki barokowej. Studiował dyrygenturę u Pierre’a Dervaux i Jean-Claude’a Hartmanna, w latach osiemdziesiątych stał na czele założonego prze siebie Ensemble Contrepoint, z którym na przykład dokonał nagrodzonych przez krytykę nagrań utworów Guillaume’a Bouzignaca, wraz z Williamem Christie brał udział w tworzeniu prestiżowego już dzisiaj chóru les Arts Florissants. Współpracował z takimi szefami jak Philippe Herreweghe, zmarłym właśnie Gustavem Leonhardtem, Giovannim Antoninim, Tonem Koopmanem, Hervé Niquet, Christophem Rousset, Vincentem Dumestre czy Jérémie Rohrerem, stawał też na czele znanych zespołów barokowych, a od 1991 roku pełni funkcję dyrektora artystycznego zespołów Les Pages i Les Chantres w Centrum muzyki barokowej w Wersalu.

Ponieważ w 2010 roku prowadził już w Awinionie z dużym powodzeniem Amadis Jean-Baptiste Lully’ego, Raymond Duffaut zaproponował mu objęcie kierownictwa muzycznego nad tą wznowioną produkcją Wesela Figara. O ile jednak w repertuarze muzyki dawnej Schneebeli jest niepodważalnym autorytetem, o tyle odnalezienie się w idiomie muzyki Mozarta nastręcza mu niemałe trudności. Pod jego batutą interpretacja partytury geniusza z Salzburga razi ociężałością, brakiem niuansów, zróżnicowanych barw, instrumentalnych smaczków i tej niezbędnej fantazji i ulotnej lekkości. W dodatku niepewnie się czujący dyrygent nie może oderwać oczu od partytury, co uniemożliwia mu zachowanie właściwego kontaktu z pozostawionymi w ten sposób samym sobie solistom. Dość przykra to dla wszystkich wykonawców i odbiorców sytuacja, która nie powinna się już w przyszłości na tej scenie powtórzyć.

                                                                                      Leszek Bernat 

• « poprz.
• nast. »