Przegląd nowości

"Jenufa" w Opéra National du Rhin w Strasburg

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 22, czerwiec 2010 02:00

Na koniec przedstawienia, po wszystkich tragicznych przejściach tytułowej bohaterki: śmierci jej dziecka i opuszczeniu przez narzeczonego, wszak wobec perspektywy lepszego życia przy boku szczerze ją miłującego Lacy, spod sufitu leją się na scenę strugi deszczu, będącego z jednej strony znakiem odradzającej się nadziei, z drugiej zaś symbolem rytualnego obmywania wszelkich win i przewinień.

To naprawdę bardzo piękny i wzruszający obraz. Dodatkowym walorem inscenizacji Carsena, odgrywającym ważną rolę w budowaniu jej dramaturgii, jest fantastycznie prowadzona, przy udziale Petera van Praeta, reżyseria świateł, które dosłownie kontrolują kierunek patrzenia widza, naprowadzają jego spojrzenie na konkretne miejsca, wydobywają pewne sytuacje z wizualnej całości, nie pozwalają nam na pasywny odbiór i wprowadzają utrzymującą w napięciu dynamikę. W dużej mierze przypomina to typ narracji filmowej.

Uznanie wzbudza sposób, w jaki Robert Carsen kreśli psychologiczny profil każdej z postaci. Jenufa ucieleśniana przez Evę Jenis jest prostolinijną, wielkoduszną, szczerze zakochaną i prawą dziewczyną, będącą przeciwieństwem - symbolizowanego tutaj przez świetnie się wokalnie i aktorsko spisujących chórzystów - drobnomieszczańskiego społeczeństwa, w którym przyszło jej się urodzić, wzrastać i żyć. W omawianym przedstawieniu ten groźny, rządzący się wyrastającymi z hipokryzji konwenansami i wręcz gotów do przeprowadzenia samosądu tłum jest ukazany jako ciemna, negatywna i często nieprzewidywalna siła.