Przegląd nowości

Zmarł Wolfgang Wagner

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 26, marzec 2010 01:00

Zachowując żelazną zasadę, że festiwalem kierują członkowie rodziny Wagnerów. Doprowadził też do powstania w 1973 roku Fundacji im. Ryszarda Wagnera. Jej naczelnym zadaniem jest pielęgnowanie artystycznego dorobku Ryszarda Wagnera. Jednym z największych artystycznych osiągnięć dyrekcji Wolfgagna był wystawiony w 1976 roku, na stulecie Festiwalu Pierścień Nibelunga, który zrealizował zaledwie 31 - letni francuski reżyser Patrice Chéreau. Przedstawienie było niezwykle śmiałe i budziło ogromne kontrowersje i emocje. Jednak po latach określano tą inscenizację mianem Pierścienia tysiąclecia. Wolfgang przejmując dyrekcję festiwali przejął jednocześnie idee inscenizacyjne swojego brata. Za jego sprawą zaczęli się w Bayreuth pojawiać reżyserzy, którzy zupełnie zmieniają sposób postrzegania dzieł Ryszarda Wagnera. Sam Wolfgang również wielokrotnie staje za reżyserskim pulpitem starając się nadać prezentowanych dziełom uniwersalne i ponadczasowe treści i wymiar. Jego inscenizacje burzyły dotychczasowe kanony wystawiania dzieł Wagnera i wywoływały gorące dyskusje, a bywało, że i zgorszenie. Pierwszym dziełem jakie wystawił w Bayreuth był Lohengrin, zrealizowany w 1953 roku, do którego zaprojektował również scenografię. Dwa lata później wystawił Holendra tułacza, po kolejnych dwóch lata wchodzi na festiwalową scenę Tristan i Izolda z Birgit Nilsson i Wolfgangiem Windgassenem w głównych partiach...  Pierwszy "swój" Pierścień  zrealizował w 1960 roku, drugi dziesięć lat później. Ostatnie dwie inscenizacje jakie zrealizował w Bayreuth to Parsifal - 1989 i Śpiewacy norymberscy - 1997. Swojej reżyserskiej działalności  nie ograniczał tylko do kierowanego przez siebie teatru festiwalowego. Jego prace podziwiano w Monachium, Sztokholmie, Wiedniu, Berlinie, Dreźnie, Helsinkach. Jako reżyser starał się uwolnić opery Wagnera od tradycyjnych schematów inscenizacyjnych, tak w rezyserii jak i scenografii. I mimo, że w ostatnich latach częściej go krytykowano niż podnoszono jego zasługi, szczególnie w kwestii mającej niebawem nastąpić sukcesji, to nic nie zmieni faktu, że prowadzony przez niego festiwal zaliczany jest od ponad pięćdziesięciu lat do światowej elity festiwali muzycznych.   

W październiku 2003 roku przyjechał do Wrocławia. Okazją ku temu była premiera Złota Renu w Hali Stulecia, co było początkiem pełnej wrocławskiej realizacji Pierścienia Nibelunga co okazało się jednym z największych osiągnięć w historii Opery Wrocławskiej. Na po premierowym spotkaniu wysoko ocenił obejrzane przedstawienie, a potem długo gratulował wykonawcom poszczególnych partii, najdłużej Ewie Michnik. Dziękował  jej nie tylko za wyśmienity poziom muzyczny premiery, ale również za doskonale dobraną obsadę i odwagę w podjęcia wyzwania jakim jest pełna wagnerowska tetralogia tak dla reżysera (tym we Wrocławiu był Hans-Peter Lehmann) jak i dyrygenta. 

                                                                                           Adam Czopek