Przegląd nowości

"Carmen“ w Krakowie - wieczór pełen dramatyzmu na scenie i poza nią

Szczegóły

Opublikowano: środa, 10, marzec 2010 01:00

Pierwszy akt z jej udziałem w partii tytułowej Cyganki przebiegał gładko bez większych zakłóceń. Dwie popisowe arie: habanera i Sequidilla wypadły w jej wykonaniu dobrze, i wszystko wskazywało na to, że będziemy mogli obserwować tworzenie kolejnej w jej karierze kreacji, i to takiej, która na długo pozostanie w pamięci tych co ją widzieli.

Niestety, stało się inaczej! Podczas przerwy narastające błyskawicznie dolegliwości stały się przyczyną odwiezienia Małgorzaty Walewskiej do szpitala, a na scenę w trybie nagłego zastępstwa zaproszono Monikę Ledzion, która miała być bohaterką drugiej premiery. Miała tylko tyle czasu by założyć kostium i ucharakteryzować się, na rozśpiewanie się już czasu nie starczyło.

Mimo, że w pierwszej scenie II aktu zjadała ją trema co objawiało się między innymi nadmierną wibracją w jej głosie, to jednak z każdą chwilą czuła się pewniej, tworząc wokalnie i aktorsko wyrazistą i wiarygodną kreację Cyganki, która nade wszystko ceni sobie własną wolność w kwestii dokonywanego wyboru! Wibracja zostaje opanowana, głos nabiera blasku i nośności, a tworzona postać charakteru, głębi i psychologicznej prawdy. Wypada tylko mieć nadzieję, że raczej jasny z natury mezzosopran Moniki Ledzion nabierze z czasem większej jeszcze miękkości, ciepłego zmysłowego brzmienia szczególnie w dolnych rejestrach co uczyni jej kreację jeszcze pełniejszą w wokalnym wymiarze. Przyznaję jednak, że już teraz jej Carmen to piękna dumna kobieta o żywiołowym temperamencie, ale również pewna swojego zmysłowego żaru i siły uroku, który pozwala jej na przekonanie, że żaden mężczyzna jej się nie oprze. Swoją kreację buduje dyskretnym aktorstwem unikając przerysowań i zbędnych gestów.