Przegląd nowości

"Carmen" w Opéra d'Avignon

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 09, czerwiec 2011 02:00

Ich rola ogranicza się zasadniczo do biernego statystowania i tym samym wytwarzania odpowiedniego klimatu przedstawienia, chociaż paru Cyganów, w tym także dzieci, pod przewodnictwem zaangażowanego do omawianej produkcji hiszpańskiego choreografa i tancerza José-Manuela Huertasa, wykonuje spontanicznie również układy taneczne. Ich klaskanie, gra na gitarze i specyficzne zaśpiewy wypełniały zresztą gmach opery jeszcze długo po opadnięciu kurtyny. W głównych rolach występują z powodzeniem Béatrice Uria-Monzon (Carmen) i niezwykle rzadko obecny na tutejszych scenach, a śpiewający przede wszystkim w krajach skandynawskich i w Stanach Zjednoczonych francuski tenor Jean-Pierre Furlan (Don José).

Oprócz nich uwagę zwracają także tacy soliści jak Sophie Marin-Degor (Micaela), Pierre Doyen (Escamillo), Hadhoum Tunc (Frasquita), Julie Robard-Gendre (Mercedes) czy Christian Helmer (Zuniga). Imponujący popis kolektywnej muzykalności daje przygotowany przez Aurore Marchand chór, któremu towarzyszy z dużym zapałem - i ze znacznie mniejszymi umiejętnościami wokalnymi - dziecięcy zespół Opery w Awinionie. Na czele Orchestre Lyrique de Région Avignon-Provence stoi znający partyturę Bizeta niemalże na pamięć Alain Guingal, który - jak mówi - już sam nie wie ile razy prowadził to słynne dzieło na prawie wszystkich kontynentach świata. Za sprawą jego batuty można podziwiać wzorcowe współbrzmienie całego aparatu wykonawczego, subtelne uwydatnianie momentów lirycznych, giętkość fraz, a zarazem brawurowo i porywająco sugestywne rodzajowe sceny zbiorowe. Ponadto podobać się może w tej interpretacji wyrazista artykulacja i jasna koncepcja dynamiki, intensywny żywioł kolorów, kondensacja napięcia i niemalże teatralne obrazowanie każdego dźwięku. To właśnie ta pulsująca i wartko płynąca muzyka jest najmocniejszym walorem tego nieco kontrowersyjnego pod względem wizualnym przedstawienia.

                                                                            Leszek Bernat

• « poprz.
• nast. »