Przegląd nowości

Chorałowa pasja według Jordiego – Inauguracja festiwalu Misteria-Paschalia 2024

• 

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 26, marzec 2024 21:37

Bo w akustyce audytorium krakowskiego Centrum Kongresowego najkorzystniej zabrzmiały ogniwa chorałowe Pasji wg św. Jana BWV 245 Bacha w wykonaniu zespołów: chóralnego la Capella Reial de Catalunya oraz instrumentalnego le Concert des Nations pod dyrekcją Jordiego Savalla (inauguracja XXI Festiwalu Muzyki Dawnej „Misteria-Paschalia” 24 marca). A do finałowego nr 40 Ach Hert, lass dein lieb Engelein, niczym cały zbór w czasach Johanna Sebastiana, dołączyli również soliści.

 

 

W ogniwach chóralnych zabrakło natomiast odpowiedniej selektywności dźwięku i głosy nieco się zlewały, zacierając rysunek kontrapunktu. Z tego powodu oraz zbyt wolnego tempa zabrakło odpowiedniej siły wyrazu otwierającemu Herr, unsere Herrscher. Sytuacja uległa poprawie w drugiej części, choć mogło to być skutkiem cechy słuchu jaką jest umiejętność adaptacji. Dramatyzmem i znaczną dozą ekspresji odznaczały się wejścia chóru nr 16b Wäre dieser nicht ein Übeltäteto oraz nr 16d Wir dürfen niemand töten, a także poprzedzający zakończenie nr 39 Ruht wohl. 

W przypadku Ewangelisty w wykonaniu Jana Petryki nie w pełni dochodziła do głosu charakterystyczna artykulacja falsetowa, za to interesująco zabrzmiały kantylenowej natury recytatyw nr 23g Da überantwortete er ihno oraz arioso nr 34 Mein Herz, im den ganze Welt. Duże wrażenie wywarła druga aria sopranowa nr 34 Zerfleisse, mein Herze, w której Miriam Feuersinger ujmowała krystalicznym brzmieniem swego głosu.

 

 

Moją uwagę zwróciła ponadto grająca na violi d'amore Nuriá Pujolràs szlachetnie muzykująca w ariach: nr 19 Betrachte, meine Seel z basem Christophem Fillerem oraz tenorowej nr 20 Erwäge, wie sein blutgefärbten Rücken. W kulminacyjnej zaś arii altowej nr 30 Es ist vollbracht, będącej lamentem nad śmiercią Jezusa, towarzyszącą jej solową partię violi da gamba przejął w swe ręce sam Jordi Savall, na czas jej trwania schodząc z podium i zaprzestając dyrygowania resztą zespołów.

 

 

W tym przypadku kontratenorowy głos Raffaele Pe nie posiadał odpowiedniej gęstości i ciemnej barwy, tak że właściwszym moim zdaniem mogłoby okazać się obsadzenie śpiewaczki dysponującej wspomnianymi przymiotami. Interpretacja Jordiego Savalla odznaczała się znaczną powściągliwością nie tylko pod względem temp, ale również w odniesieniu do strony retorycznej, skupiając się bardziej na muzycznej medytacji nad pasyjnym dramatem niż bezpośrednim jego przekazem. Na bis artyści powtórzyli zamykający chorał, który kataloński muzyk po polsku zadedykował pamięci ofiar wojen na Ukrainie i w Gazie oraz w intencji zapanowania tam pokoju.

                                                                            Lesław Czapliński