Przegląd nowości

Ring w operze – „Czempion” z MET

Szczegóły
Opublikowano: wtorek, 09, maj 2023 21:46

Opera Terence'a Blancharda Czempion była pierwszą w dorobku tego współczesnego kompozytora amerykańskiego. Emile Griffith, jej tytułowy bohater, jest postacią historyczną, żyjącą w latach 1938-2013. Prapremiera opery miała miejsce w Saint Louis z udziałem pierwowzoru, nieco ponad miesiąc przed jego śmiercią. 
Naprawdę istniał również Benny Paret, jego przeciwnik z ringu, który zmarł po ich walce, nie odzyskawszy przytomności.

 

Chapion,MET 1

 

Obecna inscenizacja Jamesa Robinsona w nowojorskiej Metropolitan Opera (obejrzana 6 maja w krakowskim kinie Kijów, należącym do sieci Apollo-Film) jest czwartą z kolei (po San Francisco i Waszyngtonie). „Czempion”jest utworem eklektycznym, muzycznym melanżem różnych stylów i tradycji.

 

Czempion,MET 2

 


Składa się z numerów wokalnych i baletowych (karaibska fiesta, charakterystyczny trening bokserski, tańce dyskotekowe).
 Przeważają regularne formy stroficzne z refrenami: arie, duety, tercety i ansamble.
 Partie wokalne odznaczają się znaczną śpiewnością, dostarczając satysfakcji zarówno artystom, jak i tradycyjnie nastawionej publiczności.
 Od czasu do czasu dają znać o sobie częste u tego twórcy nawiązania do George’a Gershwina, a przez śpiew przebijają motywy gospelowe.
 Znaczną dozą ekspresji odznacza się lekka swingowana aria matki bohatera w interpretacji Latonii Moore.
 Wyróżnia się również duet starego Emile'a i Luisa, w jednej osobie opiekuna i przybranego syna (Chauncey Packet).



Muzyka posiada zdecydowanie eufoniczny charakter, w pewnej mierze wykorzystując technikę repetytywną, a także została zgrabnie zinstrumentowana, co umiejętnie wydobył prowadzący przedstawienie Yannick Nézet-Séguin. Z tej okazji dyrygent przywdział sportowy dres, z lekka stylizowany przez Montanę Levi Blanco.


 

Chapion,MET 3

 

Scenografię (Allen Moyer) współtworzą tylne projekcje (Greg Emetaz), przedstawiające wielkomiejską panoramę, powiększone zbliżenia głównego bohatera, archiwalne ujęcia z Madison Square Garden, nowojorskiej areny walk bokserskich.
 Główna scena z pokoju tytułowego czempiona po latach przeobraża się w halę wytwórni kapeluszy, w której pracował po przybyciu do Nowego Jorku, zanim poświęcił się sportowej karierze, odwiedzany przezeń nocny lokal dla mężołóżców, wreszcie bokserski ring.


 

Chapion,MET 4

 

Wszystko to przydaje dramaturgii przedstawienia filmowego, montażowego rytmu scen-ujęć. 
Tytułowy bohater występuje w trzech wcieleniach: wspominającego po latach i stale obecnego na scenie starca (Eric Owens), siebie z czasów sportowej świetności (Ryan Speedo Green) oraz porzuconego przez matkę dziecka (Ethan Joseph). 
Pierwszego dręczą wyrzuty sumienia, że przyczynił się do śmierci rywala, drugi szuka spełnienia w ramionach innego mężczyzny, co stanie się bezpośrednią przyczyną zatargu z Benny Paretem, co doprowadzi do tragedii.
 Pewną wadą utworu Terence'a Blancharda jest przeciągnięte zakończenie, stąd jego wymowa i przesłanie ulegają osłabieniu i rozmyciu.

                                                                         Lesław Czapliński