Przegląd nowości

Alchemia baletu

• 

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 29, kwiecień 2023 06:26

Prolog do występu Cracovii Danza 26 kwietnia stanowiły tańce historyczne: forlana, żeglarz, sarabanda i gawot w odtworzonych, stylowych układach z epoki Louisa Pécoura, Raoula Augera Feuilleta i Claude'a Ballona. A to wszystko dla uczczenia pamięci Jean-Georges'a Noverre'a, tancerza i choreografa doby klasycyzmu, któremu przypisuje się nadanie widowisku baletowemu znamion fabularnej akcji. Datę jego urodzin 29 kwietnia (1727) przyjęto jako Międzynarodowy Dzień Tańca.

 

 

I właśnie z tej okazji zaprezentowano spektakl Pan Twardowski. Ale bajka!. Tym razem nie do muzyki Ludomira Różyckiego (jego balet przypomniała właśnie Opera Krakowska), lecz montażu utworów Stanisława Moniuszki (obok uwertur: Bajka, Verbum nobile i Paria, fragmentów z Hrabiny).

 

 

Autorzy inscenizacji i choreografii: Alina Towarnicka i Dariusz Brojek nadali widowisku interesującą formułę, albowiem na akcję składają się dwie płaszczyzny czasowe. Aktualna, w której tytułowego bohatera uosabia Krzysztof Antkowiak, oraz retrospekcyjna, w której jego samego z okresu młodości odtwarza Gieorgij Andriejczenko. Szczególną uwagę, jak to zazwyczaj bywa, skupia na sobie Maksim Bierko wcielający się w postać Diabła. Jak przystało na jego kusicielską naturę, uwodzi nie tylko składanymi obietnicami, ale przede wszystkim umiejętnościami tanecznymi.

Podziwiamy bowiem w jego wykonaniu takie wirtuozowskie figury jak zawrotne piruety, napowietrzne skoki czyli jetés, révoltades, a więc obroty w powietrzu, wreszcie entrechats, polegające na krzyżowaniu nóg w takiej pozycji. Dobrze więc się stało, że kierująca Cracovią Danza Romana Agnel dała mu się skusić i podpisała cyrograf na angaż do zespołu. Dotrzymuje mu baletowego pas wspomniany Gieorgij Andriejczenko. Obydwaj białoruscy artyści przydali przedstawieniu blasku za sprawą technicznej perfekcji, mobilizując zarazem pozostałych tancerzy do twórczego współzawodnictwa.

 

 

Zarówno solistów: Martę Yıldız, tym razem w charakterystycznej roli Pani Twardowskiej z nieodłączną kurzawką w dłoni jako rodzajem oręża przeciw rozgardiaszowi wprowadzanemu za sprawą alchemicznych eksperymentów męża, Michała Kępkę i Filipa Świeczkowskiego w osobach wierzycieli, jak i corps de ballet zaludniający karczmę, co Rzymem się zwie, postaciami tyleż rzeczywistymi, ileż fantastycznymi.

 

  

Ostatecznie dzięki doskonaleniu umiejętności, a nie działaniu sił nieczystych, zespołowi Cracovia Danza udaje się wynaleźć kamień filozoficzny i wydobyć szlachetny kruszec artystycznego tańca. Ponadto w przypadku tego przedstawienia znacznie większą wagę przywiązano do jego strony scenograficznej (Bożena Pędziwiatr), odtwarzając miejsca akcji: pracownię krakowskiego alchemika, a następnie wspomnianą karczmę. Duża rola w stworzeniu odpowiedniego klimatu przypadła operowaniu wielobarwnym oświetleniem.

                                                           Lesław Czapliński