GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościOdszedł od nas Benon Hardy - refleksje wobec szybko mijającego czasu
Strona 2 z 2
Od najmłodszych lat cieszył się renomą człowieka o niezwykłym talencie muzycznym. Zawsze otaczało go grono miłośników i adeptów muzyki, - łącznie z sławnym dziś jazzowym pianistą Adamem Makowiczem (Adamem Matyszkowiczem), zauroczonych jego osobowością, nacechowaną empatią, taktem i nadzwyczajną skromnością przy rzadko spotykanej w takim stężeniu wszechstronności talentu.
To on w rybnickiej szkole wprowadzał młodzież w tajniki jazzu, zapoznawał ze stylami Oscara Petersona, Dave Brubecka, Errolla Garnera (ich muzykę poznawał za pośrednictwem radia i zdobytych płyt gramofonowych), fenomenalnie improwizował, na poczekaniu tworzył fugi według najlepszych wzorów bachowskich, a przy tym brylował na estradzie koncertowej grając utwory Mozarta, Beethovena, Chopina, Paderewskiego, Gershwina. Na początku lat sześćdziesiątych koncertował z Symfoniczną Orkiestrą Objazdową, założoną przez Towarzystwo Filharmonii Robotniczej, wykonując pod nazwiskiem Bernard Biegoń m. in. dzieła wspomnianych mistrzów.
Talent Bernarda Biegonia w owych czasach w krajach zachodnich spotkałby się zapewne zainteresowaniem menedżerów, w Polsce Ludowej eksploatowany był w głównej mierze przez ceniących zarówno jego grę jak i umiejętności komponowania oraz aranżacji artystów i zespoły. Był cenionym partnerem Marii Koterbskiej (to dla wzbogacenia atrakcyjności jej występów w 1953 roku Benon Hardy założył zapomniany z czasem żeński zespół wokalny „Wesołą Czwórkę” złożony z czterech uczennic rybnickiej szkoły muzycznej (zob. w youtube: „Brzydula i rudzielec” nagranie Marii Koterbskiej z występującą z nią Wesołą Czwórką z 1954 roku). Występował z Orkiestrą katowickiej Rozgłośni PR Jerzego Haralda, po przeniesieniu się do Poznania przez wiele lat grał w zespole „Poznańska Piętnastka Radiowa” na pierwszym w Polsce egzemplarzu organów Hammonda, współpracował jako pianista i organista, a także klawesynista ze słynnymi chórami: „Poznańskie Słowiki” Stefana Stuligrosza i „Polskie Słowiki” Jerzego Kurczewskiego, towarzysząc im w podróżach koncertowych po Polsce i świecie. Prowadził własny zespół muzyczny, komponował. W 2014 przekazał Bibliotece Narodowej swoje archiwum w tym oryginalne zapisy nutowe swoich utworów. Odszedł na zawsze bliski mi Przyjaciel z którym mimo odległości zawsze utrzymywałem żywy kontakt. Nigdy o nim nie zapomnę! Karol Rafał Bula |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |