Przegląd nowości

Obu Matkom ku przestrodze

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 08, lipiec 2019 07:08

Wprawdzie kolejny Dzień Matki mamy już poza sobą, ale dbanie i myślenie o rodzicielkach powinno rozciągać się na każdy dzień i zwykłą codzienność. Jako bezdzietny sierota z czułością obserwuję radość i satysfakcję teatralnych matek przeżywających kariery i sukcesy artystyczne swych dzieci.

W mojej długoletniej pracy operowej było i jest ich wiele. Ale dwie związane z Operą Wrocławską, są najbardziej niezwykłe, toteż  myślami często do nich wracam.

W końcówce lat osiemdziesiątych za moim trzecim tam powrotem szefowała sekretariatem Krystyna Preis, dobrze wykształcona, świetnie dysponowana do tych zajęć młoda, sympatyczna osoba. Była córką długoletniej tancerki Marii Pipkowej, a jej kolejnymi ojczymami byli Oldrzych Pipek (wspaniały czeski dyrygent), Marian Wawrzynek (dyrektor Teatru Polskiego), a potem jeszcze Janusz Łaznowski, świetny tancerz i oddany działacz pierwszej wrocławskiej Solidarności.

Po Teatrze często wówczas biegała kilkunastoletnia Kinga, córka Krystyny i wnuczka Marii Pipkowej, dziewczynka wychowana w artystycznej rodzinie, przesiąkniętej zakulisowymi klimatami. Po maturze Kinga oświadczyła nam wszystkim, że zostanie aktorką i rozpocznie studia w Szkole Teatralnej. Tak po latach powstało niezwykłe zjawisko artystyczne, jakim stała się Kinga Preis, z roli na rolę doskonalsza na scenie, a szeroką popularność zawdzięczająca kolejnym kreacjom w serialach, z osławioną gospodynią księdza, Natalią Borowik w Ojcu Mateuszu.

No właśnie! Będąc wiernym obserwatorem rozwoju jej kariery, nie jestem niestety fanem tej roli, którą z uporem usiłuje kształtować jako postać charakterystyczną, co przyniosło jej wprawdzie rozpoznawalność, ale grana jest na siłę komediowo w geście, sposobie poruszania się, podawania tekstu i przesadnej mimice. Gdyby to  ode mnie zależało, wyperswadowałbym tej niezwykle utalentowanej artystce te nie kończące się serialowe zapędy, poradził wrócić na deski teatralne i stworzyć szereg wybitnych kreacji, do których wydaje się świetnie dysponowaną. Jest obdarzona urodą i sposobem bycia do ról młodych jeszcze amantek, ale również interesujących kobiet dojrzałych, a w miarę upływu lat tragiczek w stylu greckim, klasycznych dam kostiumowych, czy w końcu komediowych staruszek. Na wszystko to wystarczyłoby jej talentu, teatralnej ambicji i osobistej fantazji. Gdyby tylko chciała… 

Inaczej, miast zapisać się złotymi zgłoskami w historii polskiego teatru, zostanie w pamięci ludzkiej Natalią Borowik z telewizji, przed czym – w imię przyjaźni – przestrzegam jej matkę Krystynę Preis, moją wieloletnią współpracownicę, a później koordynatora operowej pracy artystycznej. Niech więc dla dobra rodziny spróbuje tę karierę jedynej – ale jakiej! – córki skoordynować.

• « poprz.
• nast. »