Przegląd nowości

W Sevilli już kwitną pomarańcze…

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 15, kwiecień 2019 07:41

Jednak najwięcej takowych otrzymała wykonawczyni mezzosopranowej roli Azuceny – Agnieszka Rehlis! Tak, to ta sama młoda polska śpiewaczka, którą w kraju słyszymy głównie w wykonaniach koncertowych, która coraz częściej nagrywa, otrzymuje prestiżowe zagraniczne kontakty, o czym milczy jak grób, zamiast nas informować, jak to czynił pewien wyedukowany we Wrocławiu, tenor który przed kilku laty chwalił się, że jest solistą La Scali zanim cokolwiek tam zaśpiewał, a w końcu zamilkł, bo nigdy do tego nie doszło.

Co innego Agnieszka Rehlis. Dyplom uzyskała w klasie prof. Barbary Ewy Werner we wrocławskiej Akademii Muzycznej, a od kilkunastu lat pozostaje pod opieką wokalną prof. Dariusza Grabowskiego. Jej kariera przebiega na liczących się estradach i scenach świata, w towarzystwie najlepszych dyrygentów i solistów (np. w Trubadurze wymienia się z Violetą Urmaną), w repertuarze od muzyki dawnej, klasyki operowej, do czołowych dzieł Krzysztofa Pendereckiego.

Azucenę wykonała w Sevilli na poziomie mistrzowskim, głosem idealnie wyrównanym w całej skali, sugestywną ekspresją od silnych forte, aż po zachwycające piano. Wcieliła się przy tym w postać starej, tragicznej Cyganki, zakrywając wyważonym i umiarkowanym aktorstwem, że jest śpiewaczką wiekowo ciągle dysponowaną do takich postaci, jak Carmen, Amneris, Adalgisa czy Laura w Giocondzie.

Następnego dnia opuszczając Sevillę pachnącą już wiosennymi kwiatami pomarańczy, obserwowałem kątem oka naszą śpiewaczkę wciśniętą w czeluść samolotu, unoszącego nas do Warszawy. Co chwilę ktoś z pasażerów podchodził do niej z gratulacjami i podziękowaniem za wczorajsze przedstawienie, w którym tak wspaniale zaprezentowała polskie barwy. Już po wylądowaniu podszedłem – wcześniej nigdy się nie spotkaliśmy – z pytaniem: Może Panią gdzieś podwieźć? – Nie, dziękuję, mąż po mnie przyjedzie. – odpowiedziała z uśmiechem, skromnie spuszczając oczy.

Taka ładna, skromna, utalentowana… i ma męża! Daleko zajdzie…

                                                                   Sławomir Pietras

• « poprz.
• nast. »