Przegląd nowości

Śpiewanie zbiorowe i indywidualne

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 08, styczeń 2018 07:34

Ich kontakt z adeptami wokalistyki to nie tylko uczenie zasad śpiewania, kształtowanie barwy i mocy głosu, techniki wokalnej, frazowania i czego tam jeszcze. Profesorowie (a zwłaszcza profesorki) śpiewu starają się wniknąć w psychikę, mentalność, wrażliwość, nawyki, upodobania i szereg innych tajemnic osobowości swoich podopiecznych.

W przypadku wybitnej maestry Wandy Wermińskiej i jej sławnej uczennicy Beaty Artemskiej kontakt ten stał się tak bliski, że postanowiły po najdłuższym życiu spocząć na wspólnym cmentarzu. Wybór padł na Szczawnicę Zdrój. Kiedy pytałem, dlaczego tam właśnie – usłyszałem, że w Pieninach jest powietrze najlepsze dla śpiewaczek (!).

Wróćmy do kolęd noworocznych. Wśród najmłodszych głosów odzywają się te, których nic już nie powstrzyma przed atawistyczną misją poświęcenia życia sztuce śpiewu. Dziedzinie fascynującej, wzbudzającej podziw, zachwyt i wzruszenie, ale wymagającej nadzwyczajnych wyrzeczeń, ograniczeń i silnej woli. Jej uprawianie nie daje niestety gwarancji sukcesu, a z czasem wciąga swym urokiem w bezpowrotną niewolę.

Przyszło nam żyć w czasach zaniku publicznego dyskursu o kulturze. Politycy, związkowcy i działacze wyraźnie sygnalizują brak znajomości tematu. Jeśli wymienia się poszczególne dziedziny życia społecznego, słowo „kultura” nie zawsze mieści się w pierwszej dziesiątce. W jej ramach zajęcia związane ze sztuką śpiewu zajmują jakże dalekie, wstydliwe zaniedbane miejsce.

Czy ktoś myśli, z czego mogą utrzymać się tragicznie nisko opłacani artyści chórów? Czy ktoś zauważył brak stałych etatów solistów w niemal wszystkich teatrach muzycznych i operowych? Czy wynagrodzenia wykładowców wokalistyki w jakikolwiek sposób odzwierciedlają rangę i odpowiedzialność tej profesji?

Jak dotąd nie interesuje to przywódców strajków, organizatorów zamieszek i działaczy związkowych zajętych głównie wykańczaniem niewygodnych im dyrektorów. Nie w ich rękach spoczywają i spoczywać będą losy polskiej wokalistyki. Ona podzieli przyszłość naszej kultury. Natomiast kultura zależeć będzie od mądrości narodu z którym – a zwłaszcza z jego wyłonionymi reprezentantami – doprawdy nie jest najlepiej.

Śpiewajmy więc zbiorowo i indywidualnie: „Ojczyznę mądrą racz nam zwrócić Panie!”.

                                                                                  Sławomir Pietras

• « poprz.
• nast. »