Przegląd nowości

Sprostowanie i wnioski kluczowe

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 13, marzec 2017 06:18

Jaki jest z tego wszystkiego „wniosek kluczowy”? W Lublinie zagrały niezdrowe emocje i ambicje wokół idei, która powinna łączyć, a nie dzielić. Między wierszami dostało się bogu ducha winnej Ewie Vesin, a przy okazji i mnie.

Apeluję, aby zadbać o nie wylewanie dziecka razem z kąpielą, a zamiast tego rozpocząć rzetelne studia nad życiorysem i karierą Antoniny Campi. Słowa te kieruje do jedynych możliwych rozjemców, jakimi mogą być w tej sprawie lubelskie władze. Zaś panie Kuszewska i Kowalska niechże zajmą się swoją pracą i obowiązkami, co jest „kluczowym problemem”, jeśli chodzi o hierarchię służbową i porządek rzeczy.

Tymczasem trzymam w ręku wydany przez Teatr Wielki – Operę Narodową album poświęcony Krzysztofowi Pastorowi z okazji jego 60-tych urodzin. To piękne wydawnictwo, uwzględniające zarówno karierę solistyczną jak i choreograficzną twórcy i dyrektora Polskiego Baletu Narodowego. Jakość edytorska najwyższa, rozmiary godne tej wspaniałej kariery, obszerny materiał fotograficzny dobrany na poziomie światowym. Czuje się tu rękę Pawła Chynowskiego, również autora tekstu o pracach choreograficznych Pastora. Ale również artykuł o samym Jubilacie (Maggie Foyer) i wywiad z nim (Anna Kaplińska-Struss) napisane zostały na wysokim, profesjonalnym poziomie.

Żaden z poprzedników Pastora w sztuce choreograficznej nie doczekał się tak wspaniałej publikacji. Ani Drzewiecki, ani Gruca, Jarzynówna, Borkowski, Parnell, Miszczyk, Kapliński, Papliński, czy Wesołowski. Inna sprawa, że 60. letni Pastor rozmiarami i jakością dokonań prześcignął swoich choreograficznych ojców. Inna sprawa, że na swej drodze dawniejsi twórcy baletowi nie spotkali takich postaci, jak Waldemar Dąbrowski (podjął decyzję o powstaniu Polskiego Baletu Narodowego), czy Paweł Chynowski (gwarancja  należytej organizacji, profesjonalnej promocji, dobrego obyczaju teatralnego, umiejętności literackich i kultury osobistej). Wszystko to nie zaistniałoby, gdyby nie talent, pasja, wiedza i rozmach artystycznych przedsięwzięć Krzysztofa Pastora.

I to byłoby na tyle w dziedzinie „wniosków  kluczowych”, jako że w sztuce jakikolwiek specjalista od tych rzeczy – zwłaszcza na etacie – jest doprawdy niepotrzebny.

                                                                           Sławomir Pietras

• « poprz.
• nast. »