Przegląd nowości

Jan Kulczyk pójdzie do nieba

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 10, sierpień 2015 06:56

Jak zareagować na wieść o czyjejś nagłej śmierci? To bardzo trudne, indywidualne i osobiste. Dr Jan Kulczyk wiedział o stanie swego zdrowia. Wiedziało również - choć pod nakazem całkowitej dyskrecji - jego najbliższe otoczenie. Nikt jednak przez moment nie pomyślał, że to się tak skończy.

Reakcje były krańcowo różne, zawsze pełne żalu i smutku. Słyszało się zewsząd: nie mogę sobie znaleźć miejsca, ciągle nie wierzę, że to prawda, kto za tym stoi i kto za to odpowiada!

Odpowiedź jest jedna. Za tym stoi Opatrzność, a odpowiada za to Najwyższy, zwłaszcza że Doktor był wierzącym i praktykującym katolikiem. Gdybym był księdzem wygłaszającym żałobną homilię, pocieszyłbym żywych, że śmierć najbogatszego Polaka jest dowodem, jak sprawiedliwy Bóg traktuje swoje owieczki. Może to być pocieszenie dla wielu zjadaczy chleba, zwłaszcza ubogich. Ale nie dla znających Jana Kulczyka z czasów, kiedy nie miał jeszcze pieniędzy i zachowujących dla niego przyjaźń, mimo że się ich dorobił. Naszym obowiązkiem wobec tragedii jego przedwczesnej śmierci jest zaświadczać, czy kto chce, czy nie chce tego słuchać, jakim był naprawdę.

Przywołuję jego wsparcie różnych inicjatyw artystycznych, zanim został o to poproszony. Na przykład posyłanie prywatnego samolotu, aby w Poznaniu mógł znaleźć się Giuseppe di Stefano, Placido Domingo czy Igor Mitoraj. Albo natychmiastowa reakcja finansowa na koncept Waldemara Dąbrowskiego, aby na frontonie warszawskiego Teatru Wielkiego pojawiła się historyczna kwadryga. O pieniądzach Jana Kulczyka na promocję polskiej sztuki, rozwój kultury i licznych inicjatyw dobroczynnych, religijnych oraz większych i mniejszych, ale niemal zawsze anonimowych akcji filantropijnych napisze ktoś kiedyś książkę, grubą książkę!

Ludziom dobrej woli nie wolno zapomnieć o Jego wieloletniej aktywności w Poznaniu, Wielkopolsce, Warszawie, rodzinnej Bydgoszczy, Krakowie, Częstochowie i wielu innych miejscach na ziemi ojczystej. Ludzie sprawiedliwi nie ustaną w podziwie dla Jego odważnej postawy w sprawie arcybiskupa Juliusza Paetza, porywających wykładów dla studentów Uniwersytetu Warszawskiego czy twórczych spotkań w gronie wrocławskiej inteligencji w salonie profesora Dudka.

• « poprz.
• nast. »